Co jeśli dziecko boi się ciemności

Pod łóżkiem dzieci mieszka ktoś. A w najgłębszym, najciemniejszym zakątku pokoju jest Coś. W ciągu dnia śpią, ale w nocy, pod osłoną ciemności, Ktoś i Coś wychodzą z ich zacisznych zakątków i zaczynają coś wymyślać. Nie wierzysz? Na próżno, ponieważ w opinii twojego dziecka tak właśnie się dzieje. Dlatego jest tak przerażające, że pozostaje sam w pokoju, kiedy światła są wyłączone: kto wie, co mogą robić te nieznane stwory. Tak rodzi się strach przed ciemnością - jedna z najczęstszych fobii z dzieciństwa.

Dlaczego dzieci boją się ciemności?

Z reguły dzieci zaczynają bać się ciemności od trzeciego roku życia, kiedy już uformowały swoje pierwsze doświadczenie życiowe, kiedy wiedza o otaczającym świecie zachodzi nie tylko na poziomie instynktów, ale także poprzez ich własne myśli i uczucia. Jednak to nie sama ciemność przeraża dziecko, ale to, co chowa. Dlaczego, w tej wizualnej próżni, nie widzi obrazów, które są słodkie i przyjemne dla świadomości, ale straszne i odrażające? Dlaczego słaby umysł dziecka bawi się z nim podstępnymi grami, zmuszając go do zobaczenia tego, czego nie ma i bać się tego, co nie jest widoczne? Może być kilka odpowiedzi:

• Dzieciak nie chce być sam.Niedawno spał z tobą w tym samym pokoju, ale teraz ma swój własny pokój dziecinny, który jest zarówno piękny, jak i przytulny, ale nie jesteś w nim. Dlatego nie chce pozwolić mamie i tacie iść do łóżka, dlatego może przyjść do ciebie w środku nocy z napisem: "Obawiam się".
• Dziecko było podekscytowane. Zbyt aktywne gry wieczorem, zbyt dużo zabawy w nocy, zbyt gwałtowne emocje przed snem. W rezultacie - spać w jednym oku, a wyobraźnia, przeciwnie, działa w trybie aktywnym i, karmiąc strach, oferuje najbardziej niepojęte obrazy.
• Rodzice źle przygotowali dziecko do snu. Obfity obiad i duszność w pokoju nie przyczyniają się do spokojnego i spokojnego snu.
• Dziecko odczuwa dyskomfort emocjonalny. Być może stał się nieświadomym świadkiem rodzinnej kłótni lub został ukarany za jakąś obrazę. W końcu kończy dzień w przygnębionym nastroju, który tylko pogarsza strach przed ciemnością.
• Strach przed ciemnością dziecka powstał z zewnątrz: albo słyszał mnóstwo przerażających opowieści od innych dzieci, albo przeżył karę pozostania w ciemnym pokoju.

Bez względu na podstawę doświadczeń z dzieciństwa, strach będzie w każdym razie reakcją obronną dziecka na jego psychiczne cierpienie. Im wcześniej rodzice zrozumieją, co chroni ich dziecko, tym szybciej mogą mu pomóc.To prawda, że ​​oni sami będą musieli dużo pracować nad sobą.

Typowe błędy rodziców, których dzieci boją się ciemności

To paradoks, ale często rodzice stają się nieświadomie odpowiedzialni za to, że ich dzieci boją się ciemności. Lekkomyślne działania i niedbale wypowiedziane słowa mogą uczynić niewolę strachu przed każdym dzieckiem. Aby temu zapobiec, musisz przestrzegać kilku zasad:

• Nie można żartować z lęków dzieci, a tym bardziej - karać ich. Czasami, dla celów edukacyjnych, rodzice lubią porównywać swoje dzieci z innymi dziećmi, mówią, że każdy jest już duży, nikt nie boi się ciemności, tylko ty jesteś takim tchórzem. Dorośli mogą nawet nie podejrzewać, że w ten sposób stracą zaufanie swojego potomstwa i tylko pogłębią jego problem, ponieważ w tym przypadku istnieje wysokie ryzyko, że dziecko się zepsuje.
• Nie zaleca się umożliwienia dziecku swobodnego dostępu do łóżka dla rodziców. Problem obaw dzieci nie zostanie rozwiązany, a nawyk dzielenia się snem zostanie rozwiązany na długi czas. Ponadto dziecko nie nauczy się niezależności.
• Nie możesz zostawić dziecka w ciemnym zamkniętym pokoju w formie kary. Ten krok może być decydujący w kształtowaniu fobii ciemności.
• Niedopuszczalne jest "wybijanie klina klinem": opowiadanie dziecinnych opowieści grozy, zastraszanie go faktem, że ktoś przyjdzie i zabierze go, tak nieposłusznego. Nie musisz zgadzać się z tym, co widzisz w pokoju strasznych potworów, lub siłą ciągnąć dziecko za rękę w ciemność, jako środek zapobiegawczy.
• Poważne rozmowy o głupich i pustych lękach mogą być również bezużyteczne. Nie da się jednak zrozumieć siebie nawzajem: w końcu dorośli operują faktami, a dzieci doświadczają emocji.

Strach dzieci może zostać pokonany pod jednym warunkiem: jeśli masz zamiar przeżyć to z dzieckiem, uwierz w to. I wtedy ci uwierzy.

Co zrobić, aby pomóc dziecku pozbyć się lęku przed ciemnością

Według statystyk 90% dzieci w wieku od 3 do 7 lat boi się ciemności. I prawie wszyscy z nich z powodzeniem przetrwali ten okres dzięki odpowiedniej pomocy dorosłych, która nie zapewnia niczego ponadnaturalnego. Kiedy twoje dziecko po raz kolejny pojawi się na progu twojej sypialni z oczami pełnymi strachu, postaw się na swoim miejscu i dołącz do gry:

• Pójdź z dzieckiem odkrywając pokój, w którym śpi.Sprawdź wszystkie ukryte kąty, spójrz pod łóżko, przeszukaj szafę - niech upewnią się, że nikt w przedszkolu.
• Opowiedz swojemu dziecku historię o tym, jak pozornie okropne potwory okazują się uroczymi i przyjaznymi stworzeniami.
• Aby dziecko nie lękało się samotności, zorganizuj patrol zabawki w pobliżu jego łóżka - drogę do jego spokoju i snu strzeże jego ulubione pluszowe zwierzątko. I przypisz jedną z zabawek jako główną i ułóż ją z dzieckiem. Jeśli to konieczne, pozwól mu spać z tylu zabawek, ile potrzebuje dla spokoju ducha.
• Porozmawiaj z dzieckiem, ale nie buduj serio, ale szczerze mówiąc - szczerze. Zapytaj, kto przeszkadza mu w śnie. Traktuj fantazje dzieci poważnie, wtedy dziecko potraktuje poważnie twoje słowa, że ​​jego strach może zostać przezwyciężony.
• Psycholodzy zalecają malowanie swoich lęków. Zaproponuj, aby to zrobić i dziecko, a następnie zwróć uwagę na to, że namalowany obraz wcale nie jest przerażający. Przeciwnie, może być tak mały i bezbronny jak ten, który się go boi.
• Upewnij się, że pokój dziecięcy jest przytulny, że nie ma dla niego niezrozumiałych, a przez to przerażających rzeczy.Jeśli okaże się, że w ciemności, niektóre rzeczy zmieniają kształt i stają się groźne w oczach dziecka, usuń je z pokoju.
• Rytuał przygotowania do snu. Dla dziecka wszystko powinno być znajome i przewidywalne: umyć, zmienić, położyć, posłuchać bajki, zaśpiewać kołysankę, zasnąć. Da to dziecku pewność siebie i bliskich. Ponadto rytuał pomoże stworzyć w umyśle dziecka obraz rzetelnego i mocnego domu, w którym nie ma się czego obawiać.
• Nie zamykaj drzwi przedszkola i nie włączaj światła na korytarzu w nocy. Ciemność jest złym pomocnikiem w radzeniu sobie z lękami.
• Postaraj się wykluczyć z wieczornej rozrywki wszystko, co wpływa na układ nerwowy dzieci, w tym aktywne gry i oglądanie jasnego wideo.
• Od czasu do czasu baw się z dzieckiem w półmroku lub nawet w ciemności. Musi zrozumieć, że w nocy życie pozostaje takie samo (z tymi samymi przedmiotami w pokoju, z tymi samymi ludźmi w mieszkaniu) i że świat bez światła nie jest niebezpieczny.

Co do użycia w lampce nocnej pokoju dziecięcegonastępnie jest kilka opinii na ten temat. Lekarze mówią, że każdy, nawet przytłumione światło, może zakłócać normalny, zdrowy sen.A psychologowie, wręcz przeciwnie, radzą używać takiej lampy, mówiąc, że z czasem jej potrzeba zniknie sama, ale dziecko nie będzie miało zbyt wiele powodów, aby bać się ciemności. Co robić - każdy decyduje sam.

Nie wiadomo, jak długo potrwa pozbycie się strachu przed ciemnością. Wszystkie dzieci są różne, każdy potrzebuje specjalnego podejścia. Z reguły w wieku 6-7 lat taki problem w rodzinie nie jest nawet zapamiętywany. Są jednak przypadki, w których sam wysiłek rodzicielski nie wystarcza i dlatego potrzebna jest pomoc psychologa.

Kiedy niezbędna jest specjalistyczna pomoc:

• Jeśli lęki dzieci nie zostaną pokonane po kilku latach, a lęk przed ciemnością nie minie nawet w wieku szkolnym.
• Historie dziecka o przebiegłości ciemności stają się coraz gorsze, w fabułach opowieści coraz więcej tragicznych zakończeń.
• Dziecko zaczyna bać się nocy z góry, przeraża go fakt snu.
• Strach przed ciemnością zaczyna objawiać się nie tylko w domu, ale także w każdym innym miejscu, także na ulicy o zmierzchu.

Strach przed niczym nie jest tylko problemem dla dzieci. Dorośli również obawiają się dużo, choć nie wszyscy to przyznają. Ale dzieci są zawsze gotowe podzielić się swoimi doświadczeniami.Dlaczego zatem małe i duże osoby nie powinny sobie nawzajem pomagać w stawaniu się śmielszymi? Najważniejsze - aby tak poważnie potraktować problem fobii, możesz wydostać się z tych zwycięzców.