Po raz kolejny zauważysz, że kwota, która powinna znajdować się w Twoim portfelu, wcale nie jest. Na początku myślałeś, że to tylko ci się wydaje. Cóż, nigdy nie wiesz, zapomniałeś, nie obliczyłeś zakupu - wszystko może się zdarzyć. Ale to się powtarzało w kółko, a teraz rejestrujesz wszystkie wydatki, a pieniądze wciąż znikają w nieznany sposób. Zapytał dziecko - powiedział, że nie wziął. W międzyczasie, pewnego dnia, przez przypadek, znajdziesz go na miejscu zbrodni z portfelem w ręce i od tego czasu myśl, że twoje dziecko jest złodziejem, płonie cię poczuciem wstydu i bezsilności. Pytanie "dlaczego?", Zapytane przez ciebie sto tysięcy razy, pozostaje bez odpowiedzi, a fakt ten jeszcze bardziej przygnębia. Ale odpowiedź na to, że nie leży na powierzchni, więc zrozummy sytuację.
Kradzież i oszustwo - jedno pole z jagodami
Nie ma kradzieży bez kłamstwa, ponieważ żadna normalna osoba nigdy dobrowolnie nie przyzna się, że wzięła kogoś innego. Nikt nie chce być zły, łącznie z dzieckiem, więc zostanie odblokowany do końca. Ale powinieneś się martwić nie tyle podporządkowaniem, co pobudzeniem go do przekraczania norm społecznych.
Należy pamiętać, że powody, dla których dzieci mogą przyjmować kogoś innego, różnią się w zależności od wieku dziecka. Tak więc, dziecko w wieku do czterech lat jest na ogół trudne do oskarżenia o kradzież, ponieważ nie ułożył poprawnie koncepcji własnego, obcego, prywatnego generała. Będzie je asymilował, stając się nieco starszym, jednak nadal będzie mu trudno odpierać pokusy, by znaleźć coś, co lubi, podczas gdy nikt nie widzi, a prawdziwa materialna wartość przedmiotu nie będzie odgrywała żadnej roli. Ale od siódmego roku życia dziecko jest zwykle w stanie kontrolować swoje działania, więc jeśli w tym wieku okaże się, że ma zwyczaj kradzieży, to musisz poradzić sobie z jego przyczynami, aby podjąć odpowiednie kroki.
Dlaczego dziecko kradnie
Po pierwsze, w dzieciństwie każdy pierwszy mężczyzna kradnie, z wyjątkiem kilku rzadkich wyjątków. Ale dla nieznajomego ciągnie wszystkich, podczas gdy prawie wszyscy nie traktują takich działań jak kradzieży. Tymczasem każdy ma swoje własne powody do takich działań.
- Kleptomania. Jest to najprostsze, najbardziej banalne i nieprawdopodobne wyjaśnienie faktu, że dziecko jest złodziejem. Zdaniem ekspertów, prawdopodobieństwo, że twoje dziecko zachoruje na tę chorobę psychiczną jest bardzo nieznaczne, więc o tym wspomnimy, ale nie będziemy tego brać pod uwagę.Znacznie ważniejsze jest skupienie się na innych przyczynach.
- Permitatywność i rozwiązłość. Zawsze pozwalałeś dziecku na wszystko. Mimo to, mimo wszystko, jest najbardziej ukochanym, tak długo oczekiwanym, tylko światłem w oknie, które nie zna granic. Czy można się dziwić, że nie rozumie, dlaczego nie może wziąć tego, co lubi, nawet jeśli jest to czyjaś osoba?
- Koszt twojej edukacji. Pamiętasz, kilka lat temu, twoje dziecko, opuszczając plac zabaw, wzięło udział w czyjejś miarce? Zinterpretowałeś to jako śmieszne nieporozumienie. A kiedy jakiś czas później dziecko przyniosło sześcian z przedszkola, ty i twój mąż byliście nawet rozbawieni przedsięwzięciem dla dzieci. Nie zwracałeś uwagi na takie szczegóły, a tymczasem dziecko pamiętało, że możesz wziąć kogoś innego. Teraz twoja rodzina zbiera pieniądze z przeszłości bezkarności.
- Dziecko nie ma wystarczająco dużo kieszonkowego. Lub w ogóle ich nie ma. Wielu rodziców nie rozumie, dlaczego dzieci potrzebują pieniędzy, mówią, że już kupujemy dla niego wszystko, on niczego nie potrzebuje. Ale dzieci, zwłaszcza nastolatki, takie całkowite uzależnienie od rodzicielskiego portfela właśnie zabija. Chcą sami wydawać pieniądze i wydawać na to, co oni, dzieci, uważają za konieczne, nawet jeśli jest to, w opinii dorosłych, bezsensowne bzdury.Nie dawaj pieniędzy - nie bierz tego, weź to sam - w ten sposób dziecko decyduje i poprzez kradzież wyraża protest przeciwko nadmiernej opiece rodzicielskiej.
- Dziecko nie ma wystarczającej uwagi rodziców. Bardzo powszechną praktyką jest zauważanie dziecka tylko wtedy, gdy coś zrobił. A jeśli, Twoim zdaniem, wszystko idzie dobrze, jeśli nie jest widoczne i nie słychać, to po co zawracać sobie głowę? Taki schemat wychowania z całkowitym brakiem czasu i siły pasuje ci idealnie, ale twoje dziecko nie jest. I zdecydował, że jeśli zostanie zauważony, musi stać się zły, będzie zły.
- Dziecko ma niską samoocenę, musi dochodzić do siebie wśród swoich rówieśników. Kradnie pieniądze, aby kupić coś wartościowego w świecie dzieci, a następnie udostępnia je za darmo. Wydaje się dziecku, że w ten sposób będzie mógł zwiększyć swoją władzę. Brakuje przyjaciół i kumpli, próbuje je kupić.
- Dziecko skontaktowało się ze złą firmą. Być może jest zmuszony do popełnienia nielegalnych działań przez kogoś starszego.
Dlaczego dziecko kłamie
W porównaniu z kradzieżą kłamstwa wydają się być nieszkodliwymi dziecinnymi psikusami, chociaż te zjawiska są jak zrośnięte bliźnięta: jedno jest nie do pomyślenia bez drugiego.Tylko jeśli jedna z wielu przyczyn kradnie dziecko, tylko jedna rzecz zachęca go do kłamstwa - wstydu. Przecież on rozumie, że źle sobie radzi, ale boi się ujawnić. Wstyd i strach to oszustwo - formuła określająca zachowanie twojego dziecka.
Jednak możliwe, że w tym przypadku nie było to bez twojego wpływu. Dzieci mogą oszukiwać, ponieważ nie widzą w tym nic szczególnego. Słyszą, jak dorośli rozmawiają w domu o "nie możesz oszukać - nie możesz żyć" i tak tworzą zniekształcone postrzeganie tego, co jest dobre, a co złe.
Jak pomóc dziecku, które kradnie i oszukuje
Oczywiście, idealnie musisz zatrzymać złe skłonności w zarodku. Oznacza to, że od najmłodszych lat wyjaśnianie dziecku, że kradzież jest nie do przyjęcia, a kłamstwo jest niegodne. Ale nawet jeśli kiedyś twoje wysiłki edukacyjne okazały się nie do utrzymania, nigdy nie jest za późno, aby popracować nad błędami. Zrób listę priorytetowych kroków.
- Najpierw potrzebujesz wyeliminować kwestie karne i medyczne. Po pierwsze, aby odwiedzić wizytę u psychiatry, a po drugie, dowiedzieć się, czy twoje dziecko zostało dotknięte przez czyjś zły wpływ.
- Działaj zgodnie ze wzorem "kochaj, akceptuj, ufaj". Trzy magiczne słowa, które pomogą twojej rodzinie oprzeć się pokusie kłamstw i kradzieży. Powiedz dziecku, że kochasz go bezwarunkowo i zawsze będzie cię kochać, kimkolwiek jest i cokolwiek mu się stanie. Upewnij się, że zaakceptujesz go takim, jakim on jest, ze wszystkimi niedoskonałościami i błędami. Wyjaśnij, że zaufanie jest podstawą każdego związku, w tym między dzieckiem a rodzicami. Jednocześnie wyjaśnij, że nie ma doskonałych ludzi, że błędy są popełniane przez wszystkich, najważniejsza jest ich aktualna świadomość.
- Nie pozostawiaj przestępstwa bezkarnie. Dziecko musi zrozumieć, że za wszystko w tym życiu trzeba zapłacić. Stole - oddaj to. Zepsute - spłacaj. Oszukał - przywróć zaufanie.
- Naucz do oceny budżetu rodzinnego. Pozwól dziecku być świadomym tego, w jaki sposób zamierzasz dokonać zakupu, pozwól mu także uczestniczyć w dyskusji na temat finansów rodzinnych. Powinien czuć, że jest także ważnym i znaczącym członkiem rodziny, której opinie są wysłuchiwane.
- Daj dziecku pieniądze. Lub stwórz warunki, w których mógłby zarabiać na swoje. Otrzyma więc pewną część niezależności i niezależności. I zyska bezcenne doświadczenie gromadzące się na pożądanych zakupach w przyszłości.
- Dowiedz się o pragnieniach dziecka. Porozmawiaj z nim.Może kradzież go przesuwa w sobie pragnienie zdobycia dla niego czegoś bardzo ważnego. Jeśli koszt proponowanego zakupu jest nadmierny, naucz się poprawiania, uspokojenia, uzasadnionego odrzucenia.
- Nie pokazuj agresji wobec dziecka. Nie obrażaj, nie poniżaj, nie groż, nie uciekaj się do przemocy fizycznej. W przeciwnym razie dziecko zamyka się, a ty oddalasz się od siebie. A twój ostateczny cel jest dokładnie odwrotny.
- Szanuj osobistą przestrzeń dziecka. Nie bierz jego rzeczy bez pytania, nie patrz w jego gadżety, rekordy, torby bez pozwolenia. Czy chcesz, aby szanował własność innych ludzi? Pokaż mi przykład.
- Zostań swoim przyjacielem dziecka. Porozmawiaj z nim o wszystkim. Podziel się z nim swoimi doświadczeniami. Daj mu znać, że złe uczynki cię denerwują. I pamiętaj, aby poinformować go o możliwych konsekwencjach - powiedz nam o istnieniu Kodeksu karnego.
Oczywiście, złodziej dziecięcy jest nieprzyjemny, obraźliwy i przerażający. Ale nie beznadziejna. Jak mówią psycholodzy, jeśli w rodzinie dorosłej i dzieci mogą się naprawdę zbliżyć do siebie nawzajem - z wszystkimi prawami, a co ważniejsze obowiązkami - wtedy problemy, które powstają, są rozwiązywane z minimalnymi stratami moralnymi.
