Gerbera to rozległy (ponad 70 gatunków) rodzaj kwitnących bylin z rodziny Asteraceae, po raz pierwszy opisany w 1737 roku i nazwany na cześć niemieckiego botanika Traugotta Gerbera. Większość gatunków tego rodzaju występuje w Afryce Południowej i na Madagaskarze, a niektóre z nich występują w tropikach azjatyckich. Jak głosi legenda, urocza nimfa, zmęczona brzydkimi ludzkimi widokami, zmieniła się w jasny kwiat. Akt, szczerze mówiąc, lekkomyślny, bo w ten sposób, aby pozbyć się bliskiej uwagi do niej nie powiodło się. Przez kilka stuleci afrykańskie piękności "kąpały się" na popularności - są przedstawiane na kartkach z życzeniami, prezentowane drogim ludziom, hodowane w klombach i parapetach. Nawiasem mówiąc, dar gerbera symbolizuje tajemnicę, odrobinę flirtu i dobry nastrój, a według horoskopu kwiatowego sprzyja tym, którzy urodzili się pod znakiem Koziorożca - ludziom o ufnym i wytrwałym duchu.
Ogrodnicy o średniej szerokości gerbera znają i kochają. Nic dziwnego, skoro gość zagraniczny jest najbliższym krewnym tradycyjnych stokrotek i astry, ale nie jest łatwo wyhodować go poza szklarnią.Sukces ryzykownego zdarzenia zależy całkowicie od tego, jak bardzo podążasz za agrotechniką wymagającej rośliny.
Gerber uprawiane w nowoczesnej kulturze ogrodowej to hybrydy wyhodowane na bazie dwóch gatunków afrykańskich, gerberów z Jamson i gerberu zielonolistnego. Następujące luksusowe odmiany otrzymały doskonałe rekomendacje od ogrodników:
Wśród tego czarującego wielokolorowego nie znajdziesz tylko niebieskiej gerbery, takiej, niestety, fani egzotów jeszcze nie istnieją.
Gerbera wyhodowana z nasion kiełkuje do kwitnienia dopiero po 10-11 miesiącach, więc na środkowym pasie jest uprawiana wyłącznie przez sadzonki. Siew odbywa się pod koniec stycznia i na początku lutego, do wiosny przyszłego roku, sadzonki są uprawiane w łagodnych warunkach pokojowych, a po zakończeniu nocnych przymrozków młode sadzonki są sadzone w otwartym terenie.
Miejsce na gerberę powinno być słoneczne, ciepłe i bezwietrzne. Jest bardzo dobrze, jeśli w godzinach południowych wrażliwe afrykańskie kobiety będą zacienione przez bardziej odporne rośliny. Gleby są preferowane jako lekko kwaśne, odsączone i żyzne. Najlepszymi poprzednikami gerber są nagietki i nagietki. Korzenie tych skromnych mieszkańców ogrodu kwiatowego w procesie wzrostu wydzielają fitoncydy, dezynfekując w ten sposób glebę i zapobiegając rozwojowi w niej pasożytniczej flory. Nie jest pożądane uprawiać gerbery w miejscu, gdzie rosły mieczyki, tulipany, goździki, altanki i członkowie rodziny psiankowatych (ziemniaki, pęcherzyca, pomidory) - na te rośliny łatwo wpływa fusarium, co oznacza, że zarodniki patogennego grzyba mogą pozostać w glebie. Z tego samego powodu nie można użyć świeżego obornika jako nawozu. Jeśli chodzi o sąsiadów, najgorsze z nich to drzewa iglaste - od nich gerbery są zarażone rdzą. Miejsce przyszłego sadzenia zaczyna się gotować jesienią: działka jest wykopana wraz z wprowadzeniem kompostu lub próchnicy (2-4 kg / m²). Wczesną wiosną gleba ledwie się rozmraża, ponownie wykopuje się działkę i stosuje nawozy mineralne - superfosfat (30 g / m²), sól potasową i siarczan amonu (po 15-20 g). Przed sadzeniem gleba jest poluzowana, odchwaszczona i, w razie potrzeby, podlana.
Do sadzenia gerbery potrzebne jest odżywcze, lekkie podłoże, które można przygotować przez zmieszanie następujących składników:
Uzyskaną mieszaninę gleby kalcynuje się we wstępnie ogrzanym piecu lub na parze w łaźni wodnej. 6-8 dni przed wysianiem, nasiona Gerbera są pakowane przez 10-12 godzin w gazę, która jest obficie zwilżona słabym roztworem nadmanganianu potasu. Po upływie czasu gazy z nasionami są ściskane i pakowane w plastikową torebkę. Dzięki tej sztuczce pędy gerbery pojawiają się szybciej. Procedura siewu jest następująca:
Jeśli wszystkie wymagania zostaną spełnione, zielone siewki gerbera wynurzą się z ziemi po 5-6 dniach.Gdy siewki tworzą 2-3 prawdziwe liście, zanurzają się w przestronnym pudełku zgodnie ze schematem 4 x 4 cm, a drugi zbiór w osobnych doniczkach przeprowadza się na etapie piątego liścia. Pielęgnacja sadzonek Gerbera obejmuje wszystkie główne działania agrotechniczne: umiarkowane podlewanie, regularne polepszanie gleby, wietrzenie. 2-3 tygodnie po drugim zerwaniu sadzonki zaczynają karmić złożone nawozy do kwiatów. Posiłki serwowane są co 15-20 dni. Nie zapominaj, że gerbera bardzo lubi światło, więc miejsce, w którym trzymane są sadzonki, musi być wyposażone w lampy fluorescencyjne lub agrolampy, dzięki którym zapewnisz rosnącą roślinom dzień świetlny przy pochmurnej pogodzie.
Na kwietniku gerbery sadzi się w uprzednio przygotowanych bruzdach rozlanych ciepłą wodą, zachowując odległość 25-30 cm między sąsiadującymi roślinami, a na czas adaptacji zaleca się pokrycie rośliny połówkami przezroczystego plastiku.
Aby gerbera w otwartym terenie środkowego pasa nie czuła się gorzej niż w tropikach, będziesz musiał otaczać go uwagą i troską:
Zwróć uwagę! Zbierając gerbery na bukiet, lepiej go nie pokroić, ale przełamać na sam dół tak, aby pozostały fragment szypułki nie gnił i nie przekształcił się w środek rozprzestrzeniania się szkodliwej infekcji. Wyselekcjonowane kwiaty zachowują świeżość przez ponad 20 dni, ale do tego trzeba uciekać się do małej sztuczki: nie trzeba wlewać do niej dużej ilości wody, wystarczy zanurzyć końce łodyg na głębokość 2-3 cm.
Niezwykłe do nagłych zmian temperatury i częstych deszczy, gerbera jest bardziej podatna na choroby grzybowe niż inne kultury z rodziny Astrov, takie jak:
Gerberowe szkodniki również nie są obojętne. Najczęściej afrykańskim kobietom przeszkadzają wciornastki, kleszcze (pajęczyny, truskawki), mszyce, mączliki, pijawki, łopaty, ślimaki. Te ostatnie są zbierane i niszczone ręcznie, a preparaty owadobójcze są stosowane przeciwko pozostałym pasożytom: Karbofos, Pyrethrum i Fosfamid pomogą powstrzymać inwazję na pennity, szufelki, kleszcze; mączlika, mszyce i wciornastka pochodzą od "Fufanon", "Agravertin", "Fitoverm".
Pomimo afrykańskiego pochodzenia, odwieczna piękna gerbera czuje się dobrze pod gołym niebem na średnich szerokościach latem, ale zimny opór nie leży pośród jego zalet, niestety. Schronienie liści, świerkowych gałązek lub słomy pomoże zachować rośliny tylko wtedy, gdy temperatura zimowa w twojej okolicy nie spadnie poniżej - 10 ° C. Hodowcy kwiatów z regionów północnych mają 2 rozwiązania tego problemu: uprawiają gerberę jako roczną lub zbierają ją na zimę i przechowują ją do momentu, aż ciepło znajdzie się w niezamrożonej piwnicy w temperaturze + 6 ° ... + 8 ° C.Sadzenie w czasie odpoczynku nie jest wymagane, a podlewanie powinno być rzadkie i rzadkie. Wypoczęty w zimie gerbera na wiosnę jest sadzony w tym samym miejscu, i ponownie ozdobi ogród bujnym kwitnieniem.
