Przez stulecia potężne dęby uważano za symbol nieustępliwej siły i nieskończonej mądrości. Do dziś ich szlachetne i okazałe oblicze budzi szacunek i podziw. Idąc ścieżkami usianymi żołędziami, każdy przynajmniej raz przyłapał się na sadzeniu jednego z nich i uprawie własnego dębu. Rzeczywiście, nie jest to trudne, a każda osoba jest w stanie poradzić sobie z tym zadaniem, niezależnie od stopnia swojej wiedzy w dziedzinie uprawy drzew.
Najprostszym sposobem uprawy dębu jest zakopanie żołędzia, który został znaleziony w ziemi, ale prawdopodobieństwo sukcesu tej metody jest bardzo małe. Po pierwsze żołędzie zasadzone w ten sposób są pożądaną przysmakiem gryzoni, a po drugie, z powodu niekorzystnych warunków klimatycznych, istnieje ryzyko gnicia i zamarzania już wykiełkowanego materiału - z tych powodów pędy wiosenne mogą wcale nie pojawić się lub stać się zbyt kruche i osłabiony. Aby młody dąb stał się silny i żywy, najlepiej jest wyhodować sadzonkę w domu, a następnie przenieść ją do stałego miejsca. Pomyślnie poradzić sobie z tym zadaniem pomoże kilka przydatnych zaleceń.
Podczas zbierania żołędzi dla ich dalszego kiełkowania należy preferować duże próbki bez śladów pleśni i szkód na błyszczącej skorupie. Warto również zauważyć, że nadaje się tylko do lądowania dobrze dojrzałe żołędzie - te, które z łatwością usuwają czapkę. Możesz sprawdzić jakość nasion, odsłaniając kilka kawałków: wewnątrz zdrowego okazu znajduje się para żółtych listew z czerwonawożółtym zarodkiem w miejscu ich połączenia. Słabe żołędzie w kolorze szarym lub czarnym. Nasiona powinny być zbierane z rezerwą, aby później najsilniejsze i najzdrowsze drzewa można było wybierać spośród hodowanych sadzonek.
Zebrany materiał jest zanurzony w wodzie - powstałe żołędzie są najprawdopodobniej zepsute i nie będą działać do kiełkowania. Nasiona, które pomyślnie przejdą test, stratyfikowany - w tym celu umieszcza się je w pojemniku wypełnionym mchem lub trocinami i określa w dolnym przedziale lodówki na 40-45 dni. Procedura ekspozycji na zimno zastępuje naturalne żołędzie zimowe i przyczynia się do rozpoczęcia procesu kiełkowania. Podczas przechowywania w lodówce należy okresowo kontrolować stan pożywki, w której znajduje się materiał nasadzeniowy.Nadmiernie mokry może powodować gnijące żołędzie, a zbyt suche doprowadzą do utraty kiełkowania. Ponadto konieczne jest zapewnienie dostępu powietrza do materiału sadzeniowego, ponieważ brak odpowiedniej wentylacji może prowadzić do aktywnego rozwoju pleśni w pojemniku na nasiona.
Z reguły podczas przechowywania na zimno żołędzie kiełkują, ale niezależnie od tego, czy nasiona wykluły się, czy nie, w ciągu około półtora miesiąca są gotowe do sadzenia w ziemi.
Jako pojemniki na drzewka dębowe odpowiednie są zakupione pojemniki na sadzonki lub plastikowe kubki spod produktów mlecznych. W drugim przypadku będziesz musiał wykonać kilka otworów drenażowych na dnie naczynia, aby usunąć nadmiar wilgoci. Do lądowania jakakolwiek żyzna gleba zrobi - Możesz użyć mieszaniny torfu do przechowywania i możesz wymieszać zwykłą ziemię ogrodową z torfem lub humusem. Bardzo przydatne jest dodanie niewielkiej ilości ziemi do podłoża z miejsca, w którym planuje się sadzenie przyszłego dębu, później ułatwi to adaptację młodego drzewa po przeszczepie.
Żołędzie są sadzone w ziemi nie pionowo, jak nasiona wielu kultur, ale położona w otworze na flance, pogłębianie każdego o 2-3 cm Bardzo ważne jest określenie osobnej pojemności dla każdej sadzonki, ponieważ dęby mają mocny system korzeniowy i niezwykle trudno będzie rozplątać splątane korzenie przy przenoszeniu młodych drzew na otwarty grunt.
Zaleca się, aby zastawa stołowa z sadzonkami była umieszczana na parapecie pod rozproszonym zimowym oświetleniem, ale pod koniec wiosny, gdy promienie słoneczne stają się bardziej przypalone, pędy należy pritenit, aby chronić delikatne liście przed oparzeniami. Podlewanie młodych dębów powinno być częste i obfite., zapobiegając wysuszeniu ziemnej śpiączki.
Drzewka dębowe rosną bardzo wolno i może się wydawać, że przestały się rozwijać. Zostało to wyjaśnione po prostu: na tym etapie główny korzeń aktywnie się formuje i dopiero pod koniec tego procesu zaczyna się wzrost anteny części rośliny.
Tylko wzmocnione żywotne sadzonki podlegają przeniesieniu do stałego "miejsca zamieszkania". Jeśli wątpliwości co do gotowości młodych drzew są rozwijane w miarę możliwości w specjalnie stworzonych warunkach szklarniowych - tzw. "Shkolka"w przypadku braku takiej możliwości sadzonki są natychmiast ustalane na stałe i tam zapewniają maksymalną opiekę. Miejsce do sadzenia powinno być dobrane z uwzględnieniem faktu, że rozmiar korony dorosłego drzewa może osiągnąć średnicę 25 m. Dławy powinny mieć małą średnicę, ale wystarczająco głęboką, aby pomieścić długi korzeń dębu bez przeszkód. Najwygodniejszym sposobem ich wykonania jest wskazany słupek lub uchwyt szpadowy.
W pierwszych latach życia młode drzewka nie posiadają jeszcze potężnej naturalnej siły związanej z wiekowymi dębami, chwasty i susze mogą uniemożliwić ich rozwój, dlatego w tym okresie pień drzewa powinien być czysty i zabezpieczony obfite podlewanie w szczególnie upalne dni. Każdego roku dąb posadzony w ziemi będzie silniejszy i będzie wymagał coraz mniejszej troski.
Pomimo tego, że dąb nie przynosi smacznych owoców, a majestatyczne piękno stuletnich wojowników wciąż jest dla niego bardzo daleko, to jednak ładne drzewo wyrosłe z małego żołędzia jest godnym powodem do dumy i dobrej pamięci dla przyszłych pokoleń. Ponadto, w dawnych czasach wierzono, że osoba, która zasadziła dąb, do końca życia zapewniła mu zdrowie, szczęście i dobre samopoczucie.
