Jak wyhodować imbir od korzenia

Korzeń imbiru jest jedną z najpopularniejszych przypraw w kuchniach różnych narodów świata. Dawno minęły czasy, kiedy uznano go za cud za granicą, rosnący na samym krańcu świata. Ze względu na specyficzny, płonący smak, imbir jest aktywnie wykorzystywany w przygotowywaniu najbardziej wykwintnych arcydzieł kulinarnych. Dania mięsne i rybne doprawione imbirem, otrzymają specjalną pikanterię, a także wypieki i napoje, dają wspaniały, niezrównany aromat. Jako produkt niezależny, imbir jest bardzo dobry w formie marynowanej.

Ponadto imbir jest od dawna stosowany jako lek. Jego właściwości lecznicze wynikają z dużej zawartości składników korzystnych w jego składzie, dzięki czemu korzeń imbiru pomaga w leczeniu i zapobieganiu przeziębieniom, zaburzeniom układu trawiennego i krążenia, a także bólom stawów i mięśni. Aktywnie uczestnicząc w procesach metabolizmu cholesterolu i tłuszczów, imbir przyczynia się do utraty nadwagi i obniża poziom szkodliwego cholesterolu we krwi. Zewnętrzne stosowanie imbiru ma działanie tonizujące i lecznicze na skórze.

Aby taki smaczny i zdrowy korzeń był zawsze pod ręką, można go hodować w domu. Nie wymaga żadnych specjalnych umiejętności, a wynikiem wysiłku będzie znaczna podaż pikantnych przypraw potrzebnych w każdej kuchni.

Wybór i przygotowanie materiału do sadzenia

Nie musisz iść daleko, aby wybrać materiał do sadzenia, możesz kupić odpowiedni korzeń imbiru w dziale warzyw w każdym sklepie. Optymalny czas na zakup lądowania imbiru - druga połowa zimy. Pierwszeństwo powinny mieć świeże, młode kłącza o gładkiej, lekko błyszczącej skórze. Obecność licznych twardych włókien wskazuje na "starość" korzenia, a pomarszczona wypłowiała skóra na jego stęchliznę - dobre zbiory z takiego materiału nie będą rosły. Bardzo ważne jest, aby na wybranym kłączu było kilka pędów żywych przypominających ziemniaczane "oczy". Materiał do sadzenia przygotowuje się w następujący sposób:

• Kłącze imbiru moczone jest przez kilka godzin w słabym roztworze nadmanganianu potasu.
• Po namoczeniu jest ściśle związany z plastikową torbą, dopóki nie pojawiają się dobrze widoczne nerki.
• Kłącze przygotowane do sadzenia dzieli się na kilka części (około 5 cm), tak aby w każdym segmencie znajdowało się co najmniej jedno "oko".
• Połóż plastry posypane pokruszonym węglem i delikatnie wysusz.

Po dokładnym przygotowaniu przejdź do następnego etapu - sadzenia imbiru w ziemi.

Zasady lądowania

Głównym wymaganiem dla gleby do uprawy imbiru jest dobre napowietrzanie. Samodzielnie przygotowują glebę z darni, piasku i próchnicy, pobranych w równych proporcjach. Aby uniknąć rozwoju infekcji gleby i larw pasożyta, zaleca się podgrzać mieszaninę w piecu lub parzyć wrzącą wodą. Również do uprawy imbiru można użyć uniwersalnej zakupionej gleby na uprawy warzywne. Pojemność do sadzenia może służyć jako szeroka taca z niskimi ściankami lub doniczkowym doniczką, najważniejsze jest to, że podziemna część rośliny ma wystarczającą przestrzeń do pełnego rozwoju. Lądowanie odbywa się w następującej kolejności:

• Warstwę drenażową o grubości 4,5-5 cm, na którą wylewa się mieszankę gleby, umieszcza się w naczyniach do sadzenia.
• Zgodnie z naturalnym położeniem korzeni imbiru, przygotowany trzon sadzimy poziomo, z podniesionymi oczami. Głębokość dotknięta - 2-3 cm.
• Sadzenie jest obficie nawilżone i określone w ciepłym, jasnym miejscu do kiełkowania.
• Aby przyspieszyć proces, zaleca się pokrycie pojemnika nasadzeniami folią lub szkłem z tworzywa sztucznego w celu uzyskania korzystnych warunków cieplarnianych.
• Improwizowana szklarnia powinna być regularnie wentylowana i usuwany kondensat nagromadzony na warstwie przykrywającej (szkło).

W oczekiwaniu na pojawienie się sadzonek, konieczne jest regularne podlewanie przyszłej "plantacji imbiru", zapobiegając wysychaniu gleby. Młode pędy pojawiają się 1,5-2 miesiące po posadzeniu. Jeżeli kilka fragmentów korzenia imbiru kiełkuje w jednym pojemniku jednocześnie, zaleca się umieszczenie ich w osobnych doniczkach.

Instrukcje dotyczące pielęgnacji

Ponieważ imbir jest rodzimym mieszkańcem południowych krajów, konieczne jest stworzenie sprzyjających "warunków tropikalnych" dla pełnego rozwoju w domu. Szczególną uwagę należy zwrócić na:

• Tryb nawadniania - przyprawy powinny być podlewane regularnie, ale umiarkowanie, ponieważ nagromadzenie nadmiernej wilgoci prowadzi do zakwaszenia gleby i zepsucia korzeni. Hodowla jest wyjątkowo negatywna i reaguje na wysychanie ziemnych gruszek, dlatego pod imbirem podłoże zawsze powinno być lekko wilgotne.
• Temperatura - podobnie jak wszyscy ludzie z gorących obszarów, imbir w ogóle nie toleruje zimna, optymalna temperatura dla jego uprawy wynosi od + 20 ° C do + 27 ° C
• Wilgotność powietrza - Bardzo ważny czynnik dla domowej uprawy imbiru, więc roślina wykazuje częste opryskiwanie ciepłą wodą i nawadnianie kroplowe.
• Oświetlenie - światłolubny imbir słabo rośnie w cieniu. Jego lokalizacja powinna być lekka i jednocześnie chroniona przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, ale w okresie jesienno-zimowym nie ma potrzeby oświetlania kultury. W ciepłym sezonie imbir przydaje się na świeżym powietrzu, a wraz z nadejściem jesieni przynosi do pokoju.
• Najlepszy sos - aby utrzymać siłę i szybki rozwój kultury, można stosować złożone nawozy do roślin domowych o wysokiej zawartości potasu. W celu uzyskania kwitnienia imbiru zaleca się zwiększenie ilości nawozów fosforowych.

Imbir domowy osiąga wysokość 90-95 cm, a liście i łodygi, przypominające turzycę zewnętrzną, można wykorzystać do przygotowywania sałatek i przekąsek, jednak aby korzenie imbiru mogły rosnąć, nie zaleca się cięcia nadziemnej części rośliny.

Zbiór i przechowywanie

Korzeń imbiru dojrzewa w ciągu 8-10 miesięcy po posadzeniu. Sygnał do zbioru to żółknięcie i więdnięcie części nadziemnych rośliny. W tym momencie podlewanie rośliny należy ograniczyć do minimum. Po całkowitym zaniknięciu martwych liści i łodyg, są one ostrożnie usuwane z ziemi, starając się nie uszkodzić delikatnej skóry, umytej i wysuszonej. Część korzenia jest przeznaczona do przechowywania w celach leczniczych i do spożycia przez ludzi, a kilka nawet kłączy pozostawia się jako materiał do sadzenia na przyszły sezon.

Istnieje kilka sposobów przechowywania imbiru do codziennego użytku:

• Całe kłącza w przegrodach warzywnych lodówki - w tym przypadku pożądane jest jak najszybsze użycie produktu, ponieważ szybko traci swoją elastyczność i swoje korzystne właściwości.
• W postaci zamrożonej - ta metoda przedłuża świeżość imbiru przez kilka miesięcy. Podczas układania w kłączach cienka warstwa jest odcinana od skórki i układana w plastikowe torby.
• W postaci wysuszonej - korzenie imbiru są cięte na cienkie płytki, suszone, a następnie mielone w moździerzu lub przepuszczane przez maszynę do mielenia mięsa na proszek. Powstała przyprawa jest przechowywana w zamkniętym pojemniku w suchym, chłodnym miejscu.

Oprócz popularnych metod wymienionych powyżej, istnieje wiele przepisów na wszystkie rodzaje nalewek alkoholowych, w tym imbir.

Korzystając z tej prostej i niedrogiej metody domowej uprawy imbiru, możesz niezależnie wyhodować do stołu najcenniejszą orientalną przyprawę, która kiedyś była dostępna tylko dla królów i szlachetnych rodów.