Wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że żadna ceremonia ślubna nie jest kompletna bez wymiany pierścionków między panną młodą. Ta tradycja zakorzeniona jest w głębinach stuleci. Uważa się, że ten rytuał powstał w starożytnym Egipcie, ale nie miał związku z weselem. Faraon, wręczając pierścień swemu ukochanemu w tak prosty sposób, publicznie pokazał, że jest jego następcą. Ponadto, pierścienie nadawany nie tylko żonę i dzieci, ale również przybliżoną liczbę miejscowej szlachty, która po śmierci władcy może dochodzić uprawnień. Znacznie później, tradycja pierścienia przekazanie przyszłej żony stał się symbolem nie tylko fakt, że teraz kobieta w rodzinie dostaje oficjalny status i na równych zasadach z mężczyznami mogą własności.
Jednakże, gdy ten piękny obrządek rozprzestrzenił się po całym świecie, przekształcił się i nabrał bardziej romantycznych cech. Wymiana pierścieni jest nie tylko potwierdzeniem intencji stron do zawarcia małżeństwa, ale także symbolem miłości. W końcu nie jest przypadkiem, że sam pierścień ma postać zamkniętej kuli bez początku i bez końca. Rozumie się, że to właśnie nieskończone życie dla dwóch osób, które zdecydowały się związać węzeł.
Jeśli jednak wszystko jest jasne z ringu jako symbolem ślubu i rodziny, to pytanie, która dłoń powinna być noszona, jest nadal otwarte. W Rosji, wymieniając pierścienie, nowożeńcy kładą je na siebie na palcach prawej ręki. Uważa się, że jest odpowiedzialna nie tylko za uczucia, ale za umysł. Tak więc, jak za mąż, potwierdzają, że stają się mężem i żoną, będąc przy zdrowych zmysłach i trzeźwym rozumowaniu, ich związek nie jest chwilową i spontaniczną decyzją. Ściśle mówiąc, jeśli prześledzimy początki tej tradycji, to w dawnych czasach małżeństwo składało się właśnie z tego. Panna młoda i pan młody kierowali się nie tyle swoimi uczuciami, co rozumem, i zbudowali silną rodzinę na podstawie gołych kalkulacji, dbając przede wszystkim o kontynuację wyścigu. W związku z tym kwestia małżeństwa była najczęściej rozstrzygana nie przez młodych, ale przez ich rodziców, którzy żyjąc życiem, już mieli pojęcie o tym, z jakimi trudnościami będzie musiała się zmierzyć nowa rodzina i jak ją chronić. To właśnie stąd narodziło się znane powiedzenie "wytrzymać - zakochać się", co nie tylko tłumaczy rosyjską tradycję noszenia obrączki po prawej stronie, ale także bardzo precyzyjnie opisuje samą koncepcję małżeństwa i rodziny.Warto zauważyć, że jeśli jeden z małżonków zmarł, owdowiałe żony i mężowie nosili obrączkę na lewej ręce na znak żalu. I w tym geście było także dużo symbolicznych, ponieważ lewa ręka, która jest bliżej serca, Słowianie nie są odpowiedzialni za umysł, ale za duszę. Dlatego pierścień na tej ręce jest symbolem głębokiego smutku człowieka.
Jednak w innych krajach wszystko jest dokładnie odwrotnie. Na przykład w Europie, Turcji, Indiach, na Kubie, w Meksyku, Kanadzie i Izraelu zwyczajowo nosi się obrączki po prawej stronie. W ten sposób małżonkowie wyrażają swoje uczucia wobec siebie nawzajem i podkreślają, że ich małżeństwo nie jest oparte na obliczeniach, ale na miłości. W tym przypadku jednak należy pamiętać, że w niektórych krajach prawa ręka nie jest odpowiedzialna za uczucia, ale za umysł, który wyjaśnia osobliwości rytuału małżeństwa wymiany pierścieni. Ale w odniesieniu do palca, na którym można nosić obrączkę, niewątpliwie nikt nie powstaje, a to także ma swoje wytłumaczenie. Chodzi o to to palec serdeczny odpowiada za uczucia, a jeśli jest na nim pierścień, to znaczy, że ludzkie serce jest już zabrane. Co więcej, uczucia są wzajemne, co potwierdza rytuał wymiany obrączek.
