Ciało ludzkie jest skomplikowane, ale jest rozsądne: jeśli wystąpi w nim awaria, wtedy wewnętrzne systemy natychmiast sygnalizują awarie. Możesz dowiedzieć się o nich poprzez wyniki badań krwi, gdzie jednym z głównych wskaźników jest wskaźnik poziomu limfocytów. Jeśli nie spełnia normy, to osoba ma problemy zdrowotne.
Limfocyty są specjalnymi komórkami krwi, które są produkowane w szpiku kostnym. Ponieważ straż graniczna chroni pokój i porządek na granicach państwa, więc limfocyty są strażnikiem zdrowia ludzkiego ciała. Ich zadaniem jest przeciwstawianie się bakteriom i wirusom. Limfocyty mogą przenikać dowolną tkankę ciała, jak prawdziwe czynniki. Więc żadne ciało obce nie może uciec przed nimi niezauważone. Jeśli wszystko jest w porządku ze zdrowiem, to jest spokojne w szeregach limfocytów - ich poziom mieści się w normalnym zakresie. Ale jeśli dana osoba nagle zostanie zaatakowana przez wirusy z zewnątrz lub wewnątrz, limfocyty zaczynają się uzbrajać, to znaczy wytwarzają przeciwciała. I w tym czasie ich poziom może się zmieniać w kierunku zarówno wzrostu, jak i spadku.
Poziom limfocytów mierzony jest jako procent całkowitej liczby leukocytów. U zdrowej osoby dorosłej jest ona stosunkowo stabilna i wynosi 20-37%, podczas gdy u dziecka różni się w zależności od wieku. Zakres tego wskaźnika zmienia się z minimum na maksimum w pierwszych sześciu latach życia małej osoby. W tym czasie, tworzenie układu odpornościowego ciała dziecka.
Wskaźnik limfocytów we krwi dziecka:
Wiek | Wskaźnik limfocytów (%) |
1 dzień | 12-36 |
1 miesiąc | 40-76 |
Pół roku | 42-74 |
1 rok | 38-72 |
4-6 lat | 26-60 |
6-10 lat | 30-58 |
12 lat | 24-54 |
13-15 lat | 22-50 |
17 | 26-35 |
Aby dowiedzieć się, jaki poziom limfocytów, musisz przejść pełną morfologię krwi. Ze wskaźnikami w normalnym zakresie nie ma powodów do obaw. Ale jeśli są podniesione lub opuszczone, to ciało powinno być zbadane.
Limfopenia - tak zwany stan, w którym zmniejsza się poziom limfocytów we krwi. Dowodzi to, że układ odpornościowy jest niesprawny, co z kolei może być wywołane przez różne choroby dziedziczne lub nabyte. Limfopenia może być absolutna i względna.
Niezależnie od mechanizmu rozwoju limfopenii, jest to alarmujący objaw, w którym można zdiagnozować następujące choroby:
Limfopenia często występuje z niewielkimi objawami lub bez objawów. Można jednak podejrzewać niedobór odporności z problemami ze skórą, z błoną śluzową jamy ustnej oraz w przypadkach, w których zmniejszyły się migdałki lub wzrosły węzły chłonne. Skrajna bladość skóry dziecka powinna także wzbudzić w rodzicach czujność.
Wrodzona limfopenia jest eliminowana przez przeszczep komórek macierzystych. Nabyte - leczenie choroby, która ją spowodowała.
Jeśli chodzi o zapobieganie, nie można przewidzieć wrodzonego niedoboru limfocytów. W innych przypadkach ich poziom można monitorować przy odpowiednim zrównoważonym odżywianiu. W szczególności dieta dziecka nie powinna być niedoborem w żywności białkowej. Ponadto od wczesnego dzieciństwa trzeba pracować nad wzmocnieniem odporności dziecka.
Stan, w którym poziom limfocytów jest niewystarczająco wysoki, nazywany jest limfocytozą.Najczęściej dotyka dzieci od 2 do 6 lat. Limfocytoza może towarzyszyć różnym chorobom wirusowym i infekcyjnym lub może być spowodowana przez złośliwe procesy zachodzące w organizmie. Co może powodować limfocytozę:
Postać rozwoju limfocytozy na tle chorób nazywa się reaktywną. Niestety, jest jeszcze jeden - złośliwy, gdy wzrost liczby limfocytów jest chorobą rozwijającą się, na przykład przewlekłą białaczką. Ponadto liczba leukocytów może wzrosnąć z powodu nadmiernego obciążenia emocjonalnego, beri-beri lub nadmiernego wysiłku fizycznego.
Każda z przyczyn limfocytozy to inny stopień zagrożenia, od lekkiego do śmiertelnego. Jego objawy nie są wyraźne: scharakteryzowano chorobę, która wpływa na układ odpornościowy. Właściwie na tej podstawie opracowywany jest plan leczenia.To znaczy, zadaniem lekarza jest określenie choroby podstawowej, przeciwko której rozwinęła się limfocytoza.
Profilaktyka obejmuje wszystko, co może wzmocnić układ odpornościowy, aby fizyczny i emocjonalny rozwój dziecka przebiegał sprawnie.
Aby choroba nie była zaskoczona, aby diagnoza była jak najbardziej dokładna, leczenie jest odpowiednie, a rokowanie jest korzystne, należy przestrzegać prostych zasad:
Im bardziej regularne i pełne badanie, tym większe prawdopodobieństwo przechwycenia poważnej choroby na jej wczesnym etapie. I w żadnym wypadku nie leczyć siebie.