Wiele osób każdego lata próbuje trochę więcej się opalać, doceniając opalanie jako sposób na piękniejsze i młodsze, co pomaga zwiększyć ich poczucie własnej wartości. Światło słoneczne, zwłaszcza jego składnik ultrafioletowy, powoduje wytwarzanie witaminy D w organizmie człowieka, która jest niezbędna do wzrostu i rozwoju. Ponadto, pod wpływem słońca poprawia regenerację skóry oraz normalizuje pracę gruczołów łojowych, co pozwala pozbyć się przyczyn i skutków takich powszechnych chorób jak trądzik.
Ale czasami po opalaniu skóra nie przyjmuje jednolicie brązowego zabarwienia, ale staje się "nierówna". Białe lub różowe obszary, jak również ich kombinacje, nagle zaczynają się wyróżniać na ciemnym tle. Ten stan skóry jest przez wielu uważany za istotną wadę kosmetyczną i próbuje się nią wszelkimi środkami, prawidłową i niezbyt dobrą, aby się jej pozbyć. Tymczasem białe plamki nie zawsze są nieszkodliwe, mogą być objawem poważnych chorób. Dlaczego pojawiają się i kiedy wymagają pilnego leczenia, zbadajmy bardziej szczegółowo.
Proces ściemniania skóry pod działaniem słońca jest spowodowany obecnością specjalnych komórek w skórze właściwej - melanocytach.Ich główną funkcją jest wytwarzanie melaniny - pigmentu, który nadaje skórze "czekoladowy" odcień i chroni go przed szkodliwym działaniem promieniowania ultrafioletowego. Jak dowiedziono na podstawie badań, liczba melanocytów na jednostkę powierzchni skóry właściwej nie zależy od rasy ani od podłogi, ponieważ tempo tworzenia się melaniny ma podstawowe znaczenie w procesie garbowania.
A pod wpływem promieni ultrafioletowych powstaje stopniowo, w dwóch etapach. Początkowo istniejące granulki pigmentu ciemnieją, a następnie produkowane są nowe. Wyjaśnia to stopniowe ściemnianie skóry pod napromieniowaniem, a także potrzebę opalania o małej intensywności i z pewnymi przerwami, aby opalenizna leżała równomiernie. Jeśli te warunki nie są obserwowane, skóra jest uszkadzana przez słońce, często z oparzeniem pierwszego lub drugiego stopnia.
Przyczyny powstawania białych plam, jak widać z wyżej wymienionego mechanizmu powstawania oparzeń słonecznych, są następujące:
Jeśli chodzi o nierównomierne zabarwienie skóry właściwej po wyleczeniu oparzenia słonecznego pierwszego lub drugiego stopnia, prawie każda osoba, która otrzymała nadmierną dawkę promieniowania, napotyka taką sytuację. Jak tylko uszkodzona górna warstwa skóry zostanie usunięta, pozostaje pod nią lekki obszar, który ostro kontrastuje z resztą tła. Ale raczej szybko, dzięki aktywności melanocytów, które znajdują się w głębokich warstwach skóry właściwej, kolor skóry staje się taki sam.
Należy również zauważyć, że pierwsza grupa przyczyn obejmuje wiele stanów, którym towarzyszy tworzenie tkanki bliznowatej. Urazy lub choroby zapalne skóry kończą się gojeniem skóry właściwej i naskórka, ale bardzo często powstają blizny o różnych rozmiarach i głębokościach. Gruba tkanka łączna tworząca bliznę nie ma melanocytów i nie może ciemnieć na słońcu. Dlatego naturalne jest, że na ogólnym tle garbowanych blizny skóry wyglądają białe plamy.
Inne mechanizmy powstawania białych plam na skórze występują w chorobacho innym pochodzeniu, bieżącym i prognozie. Oto najczęstsze możliwe patologie:
Bielactwo lub leukoderma ("biała skóra") jest najczęstszym ze wszystkich stanów z powstawaniem lekkich obszarów na skórze. Obowiązują wszystkie narodowości, na 100 osób jedna osoba cierpi na oznaki bielactwa. Przejawy tej patologii stają się szczególnie żywe w lecie, kiedy skóra nie uszkodzona przez chorobę zaczyna ciemnieć. Na jego tle ogniska bielactwa zaczynają się wyraźnie kontrastować.
Działki mają wyraźny zarys i bardzo nieregularny kształt. W większości przypadków znajdują się na twarzy wokół ust, oczu i nosa, w pobliżu uszu, a także na dłoniach i stopach. Zasadniczo bielactwo daje wiele kłopotów właścicielowi, ponieważ stanowi znaczącą wadę kosmetyczną. Ponadto po pewnym czasie plamy te mogą się zwiększać, co jest obserwowane w formie progresywnej.
Główną przyczyną bielactwa jest predyspozycja genetyczna i procesy autoimmunologiczne w organizmie, których wynikiem jest brak lub zniszczenie melanocytów w pewnych obszarach skóry właściwej.Dowodem tego ostatniego jest fakt, że często pacjenci z bielactwem wykazują reumatoidalne zapalenie stawów lub układowy toczeń rumieniowaty, również pochodzenia autoimmunologicznego. Ponadto patologia może rozwijać się na tle chorób tarczycy, podczas przyjmowania pewnych leków.
Sam Vitiligo nie jest niebezpieczny dla zdrowia i życia pacjenta, ale może służyć jako sygnał zakłóceń w ciele. Dlatego można i należy leczyć, zwłaszcza postępujące formy, dla których stosuje się indywidualne złożone schematy leczenia. Mogą obejmować leki hormonalne (w celu stłumienia procesu autoimmunologicznego), leki zwiększające wrażliwość melanocytów na promieniowanie ultrafioletowe, użycie lasera, a nawet przeszczepienie własnych melanocytów pacjenta na białą skórę. Najważniejszym elementem w leczeniu bielactwa jest zakaz ekspozycji na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.
Inną nazwą tej patologii jest versicolor versicolor, która bardzo dokładnie odzwierciedla polimorfizm objawów klinicznych. Choroba ma zakaźne pochodzenie i jest spowodowana przez wniknięcie specjalnego grzyba drożdżowego do warstwy rogowej naskórka.W rezultacie na skórze powstają plamy o różnych kształtach i kolorach, bez wyraźnych granic, które ostatecznie łączą się ze sobą. Najczęściej znajdują się na plecach i klatce piersiowej, rzadziej na innych częściach ciała.
Plamy mogą być różowe, brązowawe, żółte, ale gdy są wystawione na działanie promieni słonecznych, zaczynają się rozjaśniać. Dlatego wyglądają jak białe obszary na tle zdrowej opalonej skóry. Mechanizm ich powstawania różni się od mechanizmu bielactwa, gdy w ogóle nie ma melanocytów. W wielokolorowym porostu obecne są melanocyty i wytwarzają melaninę, ale grzyb zapobiega rozprzestrzenianiu się pigmentu na górne warstwy skóry, blokując kanały wyjściowe z komórek.
Leczyć pityriasis versicolor jest możliwe przy użyciu kombinacji zewnętrznych (maści, talkers) i wewnętrznych (tabletki) leków przeciwgrzybiczych. W zależności od stadium i rozpowszechnienia procesu patologicznego terapia może trwać 1-2 miesiące. W przeciwieństwie do bielactwa, z wielokolorowym porostem, trzeba opalać się na słońcu, ponieważ ultrafiolet pomaga zniszczyć filamenty drożdżowe, zapobiegając tworzeniu się nowych komórek grzybów.
W porównaniu z bielactwem i pozbawieniem, jasne obszary na skórze z kiłą są znacznie rzadsze ze względu na częstotliwość samej patologii. Ten stan, zwany inaczej syfilityczną białaczką, jest spowodowany depigmentacją skóry po charakterystycznych zmianach wtórnego stadium kiły. Białe plamki mają wielkość grochu lub małych monet, a także mają określone miejsce: dolny brzuch, biodra, szyja, klatka piersiowa, górny grzbiet. Czasami rozproszenie białych plam przypomina naszyjnik i nazywa się "naszyjnik Wenus". W lecie, na tle opalonej skóry, obszary depigmentacji są szczególnie jasne.
Syfilityczna leucoderma oznacza, że czynnik wywołujący chorobę - bladą treponema - już rozprzestrzenił się w organizmie. Wymaga to pilnego odwołania się do wenerologa i rozpoczęcia specyficznej terapii, która jest kursem kuracji przeciwbakteryjnych środków z grupy penicylin. W większości przypadków leczenie kończy się całkowitym wyzdrowieniem pacjenta, a obszary depigmentowane stopniowo przywracają normalny kolor.
Przyczyny powstawania białych plam na skórze pod wpływem słońca są zróżnicowane, ale we wszystkich przypadkach ich występowania zaleca się konsultację ze specjalistą.
