Dziecko nie chce pomóc

Jedno słynne przysłowie mówi: "Aż do czterech lat, dziecko jest wychowywane, a następnie reedukowane." Wiele umiejętności, które chcemy zobaczyć u ich dzieci, trzeba zaszczepić we wczesnym dzieciństwie. Za codziennymi troskami nie zauważamy, jak wczorajszy noworodek staje się duży. Ma charakter, wymagania, żądania i pragnienia.

Zbyt często syn lub córka odmawia spełnienia próśb rodziców, tłumacząc to wieloma rodzajami wymówek. Nie chcę, nie będę, nie interesowałam się lenistwem - to niepełna lista powodów odmowy. A jednocześnie grunt dla kolejnej kłótni. Co jeśli dziecko nie chce pomóc?

Dlaczego tak się dzieje?

• Dziwne, ale pierwszym powodem jest brak uwagi. Dziecko ze wszystkimi dostępnymi środkami próbuje skierować wzrok dorosłych na siebie. A metody, które powodują podrażnienie, są najbardziej skuteczne. Czy wielu rodziców jest zaangażowanych w swoje dziecko? Zanurzeni w pracy lub życiu, odpychają dziecko.
• Kiedy dorosli członkowie rodziny są zajęci, co najczęściej słyszą dzieci? "Odejdź, nie przeszkadzaj, nie skręć pod stopy." Dziecko odczuwa jego niepokój, bezużyteczność. A im częściej słyszy takie słowa, tym bardziej jest przekonany, że jest bezużyteczny, bezwartościowy.
• Często dorośli kwestionują własne słowa. Dotyczy to obietnic i obietnic.Żywy przykład, który autor zobaczył na własne oczy: w sklepie czteroletni chłopiec prosi matkę o kupno czekolady. Mama pozwala ci wziąć to z okna. Rodzina przychodzi do kasjera, gdzie matka podnosi czekoladę i mówi, że jej nie kupi. Jak to zrozumieć? A jeśli takie rzeczy zdarzają się przez cały czas? Dorośli są zirytowani, gdy czyjaś opinia zmienia się dziesięć razy na godzinę. Co możemy powiedzieć o dzieciach? Mają poczucie braku bezpieczeństwa i nieufności.
• Ile razy dziennie dziecko jest chwalone? I wyrzutem? Waga często opiera się na zarzutach. Zawsze łatwiej jest dostrzec zło niż dobro. Zwracając uwagę na niedociągnięcia i braki, rodzice są gotowi zbesztać się kilka razy dziennie. Ale zapomnij o chwale. Dziecko przestaje wierzyć w siebie, wierzy, że nie wie, jak i nie pasuje do niczego.
• Czasami rodzice wymagają zbyt wiele. Dzieci nie mogą spełnić niektórych próśb tylko dlatego, że brakuje im umiejętności lub wiedzy. Rodzice muszą najpierw upewnić się, że zadanie jest jasne i nie ma przeszkód w jego realizacji.
• Przykład z życia. Na ulicy jest chłopiec około czternastu lat, blisko matki. Trzyma ciężką torbę "Magnit".Mój syn ma lody. Idź do samochodu, który jest zaparkowany gdzieś daleko od wejścia do sklepu. Mama trzęsie się dla syna, garbiąc się pod ciężarem jedzenia i ciągle mówiąc: "Załóż czapkę, wydrukuj swoją głowę". Facet wydaje się być zdrowy, ręce i nogi na miejscu. Dlaczego nie oferuje pomocy? Najwyraźniej dlatego, że mama martwi się, że jej mały chłopiec będzie przepracowany, jeśli pomoże przeciągnąć paczkę. Nadmierna opieka rodzi dzieci w przekonaniu, że będą dobrze zarządzane bez ich pomocy.
• W jaki sposób rodzina spędza wolny czas? Oglądając telewizję i grając na komputerze lub dzieląc się wycieczkami z naturą i chodząc do teatru? Przykład rodziców dziecka jest bardzo orientacyjny. Jeśli ojciec "żyje w tablecie", a matka ogląda programy telewizyjne w telewizji, nic nie zaskakuje w zachowaniu dziecka. Zawsze będzie siedział przy komputerze, odrzucając wszystkie prośby. Aby pomóc dziecku, powinien być zainteresowany czymś innym niż smartfon i tablet. "Proszę mi pomóc w pracach domowych, a wieczorem sugeruję, żebyśmy razem poszli do kina 3D".

Teraz podsumowujemy wrażenia dziecka: brak zaufania do bliskich, upokorzenie, niskie poczucie własnej wartości, poczucie własnej bezużyteczności.Czy chcesz pomóc tym, którzy wywołują takie emocje?

Rodzicielskie "ja"

Teraz o rozumowaniu dorosłych. Wielu rodziców jest zdenerwowanych, zły na dziecko i na siebie, jeśli zachowanie dziecka nie spełnia jego oczekiwań. Dlaczego warto? Ponieważ wierzą, że są - niefortunnymi rodzicami, którzy absolutnie nie mogą kształcić.

Idealni rodzice, a także dzieci, nie istnieją. Wystarczy szanować się nawzajem i rozpoznawać indywidualność w młodszym pokoleniu. Przekleństwa nie pomogą. Trzeba działać razem.

Przewodnik po akcji

W każdym razie najpierw musisz zmienić swoje zachowanie.

• Przydziel się, aby komunikować się z dzieckiem więcej czasu. Porzucenie zwykłego oglądania telewizji na rzecz spaceru lub wycieczki do cyrku.
• Przestań łajać swojego syna lub córkę z lub bez. Poznaj ich preferencje. Jeśli nie, pomóż znaleźć. Poszerzenie horyzontów nastolatka, pokazanie możliwości, odwrócenie jego uwagi od głupiej i bezużytecznej straty czasu.
• Dając obietnicę lub nadzieję, nie odzywajcie słów. Działania muszą pasować do słów. W przeciwnym razie zaufanie pomiędzy rodzicem a dzieckiem nigdy nie będzie.
• Nie wierzcie w pochwałę.Dobre słowa wypowiedziane na czas mają życiodajną moc.

Młodsze dzieci są najłatwiejsze do wzięcia udziału w grze. Dlatego prace domowe powinny być czymś więcej niż tylko obowiązkiem. Możesz zorganizować konkurs na prędkość zbierania zabawek w koszyku. Uważaj na czas i ustal, kto szybciej obiera ziemniaki - córkę czy matkę?

Tabela rzeczy jest bardzo popularna. Arkusz papieru jest podzielony na kolumny według dnia tygodnia. Linie są rzeczami, które dziecko może zrobić. Zmywać naczynia po sobie, wytrzeć kurz z półek, wyjmować zabawki, wyrzucać śmieci i wrzucać rzeczy do prania, co jest pod mocą pięcioletniego dziecka. Jeśli w rodzinie jest kilkoro dzieci, o wiele łatwiej będzie zorganizować zawody. Gdy mały asystent wykona zadanie, ikona powinna pojawić się na stole do zrobienia, że ​​sprawa została zakończona. Możesz wyciąć go z samoprzylepnego papieru lub kupić naklejki ze swoimi ulubionymi postaciami w sklepie. Pozwól dziecku wybrać zdjęcia, które lubi, przyklej je na papierze. Zawody z zachętą będą bardziej zabawne.

Nastolatki takie jak ta gra nie są już kuszące, więc tutaj musisz podejść do sprawy poważniej.Porozmawiaj z nastolatkiem o jego planach, zainteresowaniach, życzeniach. Szanuj interes dziecka. Poczekaj na moment, kiedy chce coś dostać, zapytaj. Następnie, dyskretnie podpowiedź: "Chciałbym ci pomóc, ale jak dotąd, niestety, nie widzę tego samego pragnienia z twojej strony." Nastolatek powinien pomyśleć, zrozumieć, że wzajemny szacunek i wzajemna pomoc to fortyfikacje, które opierają się na obu frontach.

Powinien natychmiast dokonać rezerwacji: niepożądane jest rozwijanie relacji ze względów finansowych. Płacąc za pomoc w domu, rodzice wychowują trochę szantażystów. Są dzieci, które spokojnie odnoszą się do stanu zarobkowego i nie robią kariery z pracy domowej. Ale inni bardzo szybko przedstawili odwrotne warunki: pierwsze pieniądze, potem pomoc. Bez pieniędzy - bez pomocy. Dlatego też należy zachować ostrożność przy finansowaniu.

Ze starszymi dziećmi można i powinno się dążyć do kompromisów. Usiądź przy stole negocjacyjnym, omów wzajemne niezadowolenie, zgódź się postępować zgodnie z określonymi zasadami. Co więcej, zasady te są omawiane wspólnie dla dorosłych i dzieci. Określić okres, w którym życie będzie podlegało nowym prawom.Kiedy ten czas minie, usiądź ponownie do negocjacji. Czy wszystko się udało, czy wszyscy są zadowoleni lub mają skargi? Zmień warunki, uzupełnij umowę o nowe zasady.

Dziecko powinno aktywnie dyskutować o tym, co się dzieje, aby zrozumieć, że jego opinia coś znaczy. Pozwól mu zaoferować swoje opcje. Na jakich warunkach zgadza się wykonywać prace domowe, czego chce w zamian. Niech ogłosi uczciwą karę za niedotrzymanie umowy. Rodzice powinni być również odpowiedzialni za ich słowa z góry. Dziecko musi nauczyć się składać propozycje, które są współmierne ze zdrowym rozsądkiem.

Wspólna dyskusja przyda się obu stronom:

• dorosły i dziecko nauczą się dogadać i negocjować;
• dziecko będzie wiedzieć, że jego opinia jest ważna, że ​​jest rozważany. To podniesie jego samoocenę, pomoże znaleźć wspólny język z dorosłymi;
• z powodzeniem rozwiązując jeden problem za drugim, dorosły zrozumie, że może być doskonałym rodzicem, który ma dobre relacje z dzieckiem.

Wniosek

Dzieci często odmawiają pomocy swoim rodzicom. Przyczyny odmowy leżą nie w lenistwie dzieci, ale w relacjach wewnątrz rodzinnych. Uwaga dorosłego, jego sympatia, zrozumienie i zaufanie - to jest to, czego potrzebuje każde dziecko, niezależnie od wieku.Kiedy rodzice uczestniczą w życiu dziecka, biorą pod uwagę jego potrzeby, wtedy dziecko również pomoże.