Sparaxis jest zielną byliną rodziny tęczówki, rosnącą w RPA. Grecki korzeń "iskry", pod którym kryje się nazwa rośliny, oznacza rozszczepienie końców przylistków. W klombach o średnich szerokościach geograficznych uroczy, zagraniczny kwiat nadal jest nieczęsty, mimo że ma dość wiernych fanów.
W projektowaniu krajobrazu, sparaxis jest używany do projektowania balkonów, ogrodów skalnych i złożonych ogrodów kwiatowych (na pierwszym planie), ale najczęściej jest uprawiany w grubych kępkach od 80-100 (więcej może być!) Kopii. Wielkie rozproszenie wdzięcznych kwiatów w kształcie gwiazdy na tle wąskich paskowych liści stanowi naprawdę wspaniały widok.
Jednak decydując się na roślinę sparaxis, przygotuj się na kłopot: roślina jest kapryśna i wymaga uwagi. Trudności Cię nie przerażają? Tak więc, wypaczony exot szybko stanie się ozdobą twojej kolekcji.
Naturalne formy sparaksy można uznać za jeden zmienny gatunek lub uznać za 4-5 niezależnych gatunków. Następujące uprawy są uprawiane w ogrodach:
Kwiaty ogrodowe sparaxis nadają się do cięcia i stoją w wodzie przez 12-15 dni.
Sparaxis jest rozmnażany przez nasiona i bulwy. Wysiew nasion do sadzonek odbywa się na początku marca, a krzewy sadzi się w stałym miejscu tylko wtedy, gdy rozgrzewa się pogoda w regionie uprawy, czyli w maju i czerwcu.
Brak zagrożenia nawracającymi przymrozkami jest również warunkiem wstępnym sadzenia cebulek.
Podczas uprawy nasion sparaxis metoda sadzonek jest najbardziej skuteczna i niezawodna, ponieważ w otwartym polu nasiona kiełkują niezwykle rzadko. Przygotuj się do siewu lekkiego, pożywnego substratu z ziemi torfowej, torfu, piasku i próchnicy, przyjętych w równym stopniu. Pamiętaj, aby sterylizować mieszaninę w łaźni wodnej lub w nagrzanym piekarniku, aby zapobiec możliwemu zakażeniu sadzonek chorobami grzybiczymi. Procedura siewu jest następująca:
Kiedy kiełki wyrastają z ziemi, pokrywa z pojemnika zostaje usunięta. W oszczędnych warunkach pokojowych, sadzonki nie są wybredne i wymagają jedynie zwykłych procedur dla sadzonek, takich jak nawilżanie i łatwe rozluźnienie gleby, wietrzenie, rozpalanie przy pochmurnej pogodzie.
W fazie drugiego i trzeciego listka sadzonki nurkują w oddzielne kubki lub rozrzedzają się według schematu 2 × 2 cm, gdy sadzonki osiągają wysokość 5-8 cm, sadzi się je w otwartym terenie. Sparaxis wyhodowany z zakwitów nasion w drugim roku.
Zwróć uwagę! Aby uzyskać piękną sierść bez "łysych plam", krzewy sadzi się bardzo mocno - w odległości 5-10 cm od siebie.
Jako prawdziwy mieszkaniec "czarnego kontynentu", sparaxis kocha słońce i nienawidzi przeciągów, więc w ogrodzie znajdź dla niego jasne, bezwietrzne miejsce.Najlepszym substratem do sadzenia jest osuszona, dobrze nawozona glina. Zauważ również, że roślina jest podatna na namaczanie i gnicie korzeni, więc nie powinieneś go hodować w miejscach o wysokim przepływie wód podziemnych i mokrych nizinach.
Miejsce jest leczone i nawożone od jesieni: dodaje się humus lub torf (2-3 wiadra), superfosfat (35-40 g), chlorek potasu (15-20 g) do kopania do każdego metra kwadratowego. Nadmiernie kwaśna gleba zostaje zneutralizowana przez dodanie wapna hydratyzowanego (100 g / m²). Wczesną wiosną gleba jest głęboko rozluźniona widłami ogrodowymi i wypełniona nawozami azotowymi.
Jeśli kochasz rośliny, które mówią "zasadzone i zapomniane", to sparaxis nie jest twoim kwiatem. Afrykański gość potrzebuje ostrożnej, aczkolwiek nieskomplikowanej opieki:
Zgadzam się, wydarzenia nie są zbyt uciążliwe, ale twój wybredny przystojny mężczyzna zgodzi się w pełni rozwinąć i zakwitnąć tylko w odpowiedzi na ich terminowe wdrożenie.
Z nasion, sparaxis jest zwykle uprawiany podczas hodowli nowej odmiany. Mając dorosłe osobniki w kolekcji kwiatowej, możliwe jest rozszerzenie trawnika tęczowego przez bulwiastą bulwiastą hodowlę. Co roku lub dwa żarówka wytwarza wokół siebie kilka dzieci, które rozkwitną w następnym sezonie.
Na wiosnę, 30-40 dni przed sadzeniem, żarówki wykopane pod koniec sezonu są zbierane, kalibrowane, oczyszczane z suchych łusek i nasączane przez 2-3 godziny w słabym roztworze nadmanganianu potasu. Duże cebule sadzi się w ziemi w odstępach 10-12 cm na głębokość 7-8 cm, "młodzież" - do głębokości 3-5 cm, z przerwą 5-6 cm.
Aby wcześniej kwitnąć sparaxis, umieść bulwiaste cebule na miesiąc lub dwa w pudełku z kompostem ogrodowym na parze, a pod koniec maja - początek czerwca przenieś je do klombu.
Niewystarczająca opieka, przewlekłe nadmierne zagęszczenie gleby, przechłodzenie systemu korzeniowego - to główne powody, które doprowadziły do zakażenia sparaksisu infekcjami grzybiczymi.Nie przeocz - i musisz zapisać kwiatek z szarej pleśni lub fusarium. W pierwszym przypadku konieczne jest natychmiastowe usunięcie i zniszczenie roślin pokrytych puszystym nalotem pleśni, a resztę próbek rozpylić roztworem Fundazolu w celu zapobiegania. Fusarium jest traktowane fungicydami ("Oxy", "Previkur", "Kuproksat"). Czasami sparaksi cierpi na chlorozę, której pierwszym objawem jest przebarwienie liści. Nakarmić roślinę chelatem żelaza rozpuszczonym w wodzie do nawadniania, a wkrótce nastąpi powrót do zdrowia.
Wciornastki i przędziorków są najczęściej spotykane wśród afrykańskich szkodników tęczowych, które można wyeliminować za pomocą środków owadobójczych (Karbofos, Aktellik, Agravertin). Czasami corms sparaxis gryzą na medarach w ogrodzie kwiatowym, który jest o wiele trudniejszy do poradzenia sobie niż z zasysającymi pasożytami. Spróbuj starej sprawdzonej metody: wczesną jesienią wykop kilka otworów na głębokości 12-15 cm w okolicy, napełnij je świeżym nawozem (najlepiej koniem) i posyp ziemię. Wraz z nadejściem mrozów wykop pułapki i zniszcz niedźwiedzia polarnego, który osiadł na zimę.
Zimujące sparaksy na otwartym polu są możliwe tylko na południu, gdzie nasadzenia są po prostu ogrzewane grubą warstwą torfu. Na środkowym pasie żadne schronienie nie uratuje żarówek przed zamarznięciem, więc należy je wykopać. Kaszuby wyjęte z ziemi są suszone przez kilka dni w chłodnym, wentylowanym pomieszczeniu, wylewane trocinami lub suchym torfem, pakowane w perforowane worki papierowe woskowe i usuwane na dolnej półce lodówki. W temperaturze + 5 ° ... +7 ° C i umiarkowanej wilgotności materiał jest idealnie przechowywany przez 2-3 lata. W przeddzień wiosny cebulki są usuwane z "zimowej niewoli" i trzymane na jasnym parapecie przez 3-4 tygodnie w temperaturze + 22 ° ... +27 ° C.
