Nie jest to już prawie niespodzianką dla rośliny ogrodowej z dużymi liśćmi, przypominającej łopian, z czerwonawymi ogonkami o dość kwaśnym smaku. A także fakt, że to warzywo jest używane do gotowania jako owoc lub jagoda. Jest używany do kompotów, dżemów, zrobić słodkie nadzienie do ciasta. Chodzi o rabarbar.
A kiedy rabarbar był znany jako "duży żółty korzeń", z którym uzdrowiciele leczyli choroby przewodu pokarmowego.
Rabarbar jest bardzo niezwykłą rośliną wieloletnią, która z roku na rok buduje system korzeniowy - gęsty kłącze i mięsiste korzenie. Ale część nadziemna zmienia kolor na zielony tylko na jeden sezon, a kończy jesienią.
Rabarbar używa ogonów na żywność, oraz do celów leczniczych harvi kłącza z korzeniami.
W korzeniach rabarbaru występują substancje, które mają przeciwny wpływ na organizm:
Dlatego rabarbar w małych dawkach naprawia, a w dużych - słabe.
Późną wiosną w maju, młode liście rabarbaru pojawiają się na ziemi na długich różowych ogonkach. W tym czasie łodygi są delikatne i soczyste. Wystarczy złamać je u podstawy, obrać i zjeść: surowe, duszone lub gotowane.
Gdy pojawiają się kwiatostany, wzrost rabarbaru zostaje chwilowo zawieszony, łodygi stają się bardziej szorstkie i nie nadają się już do jedzenia. Druga fala wzrostu przypada na połowę lipca. Nowe ulotki z ogonkami mogą zostać rozbite i zjedzone ponownie.
Stare ogonki nie są używane do jedzenia, ponieważ są twarde, bez smaku i niezdrowe. Faktem jest, że wraz z gromadzeniem się zielonej masy w liściach i ogonkach pojawia się duża ilość kwasu szczawiowego, który redukuje wapń we krwi i wspomaga tworzenie się kamieni nerkowych.
Następnie zbiory są wstrzymywane do następnego roku.W tym czasie gromadzenie użytecznych i składników odżywczych występuje w korzeniach.
Korzenie można zbierać wczesną wiosną przed liśćmi lub jesienią. Wrzesień-październikkiedy nadziemna część rośliny zaczyna wymierać, korzenie są przygotowywane.
Wykopać korzenie oczyszczone z ziemi, pokroić łodygi za pomocą liści i małych korzeni, a następnie umyć w zimnej wodzie.
Następnie korzenie ułożone na trawie lub podłodze do wstępnego suszenia.
Wysuszone korzenie rabarbaru suszy się w dobrze wentylowanym pomieszczeniu lub na zewnątrz.
Można również suszyć korzenie w suszarce w temperaturze 50-60 °.
Dobrze wysuszone korzenie są kruche i lekkie. Przechowuj suche korzenie w drewnianych skrzyniach lub kartonach w suchym, chłodnym miejscu przez około trzy lata.
Zbiór rabarbaru prowadzi się, gdy ogonki są jeszcze różowe, miękkie i soczyste, a ich długość wynosi 20-30 cm.
Cięcie łodyg nie jest zalecane. Po prostu wybuchają, pozostawiając na krzaku szorstkie i stare.
Rabarbar bardzo lubi wilgoć, więc na krótko przed zbieraniem warzyw zaleca się dobrze podlewać, w przeciwnym razie ogonki będą mniej soczyste, co negatywnie wpłynie na jakość i ilość plonu.Nawiasem mówiąc, ilość kwasu szczawiowego z dobrym podlewaniem jest znacznie zmniejszona.
Młode źdźbła są używane do zagłuszania, na którym skóra jeszcze nie stwardniała, ponieważ stwardniałe łodygi znacznie pogarszają jakość dżemu.
Następnie ogonki są usuwane z ogonków.
Następnie przygotowany rabarbar myje się i kroi na kawałki.
Pomimo faktu, że wrzenie rabarbaru powoduje zniszczenie kwasu szczawiowego, co powoduje wielką szkodę dla zdrowia, to warzywo to nie wszystko, co można jeść.
