Arbuz - rodzina dyni z rodziny dyniowatych. Ojczyzną tej rośliny jest RPA: na terytorium Lesotho, Botswany, Gauteng, Mpumalanga, Południowej Afryki, Namibii i innych państw południowoafrykańskich rosły przodkowie arbuzów i colotsyntów (Citrullus ecirrhosus).
Współczesna nauka zna fakty świadczące o tym, że starożytni Egipcjanie zaczęli uprawiać arbuzy w XX wieku pne. Nasiona tej rośliny znaleziono w budynkach dwunastej dynastii oraz w grobowcach faraonów, a wzmianki o jej owocach - w starożytnym papirusie zawierającym recepty lekarskie. Istnieją również dowody na to, że arbuzy stanowiły ważną część diety starożytnych Rzymian. Miąższ ich owoców został zjedzony świeży i osolony, z niego wydobywał się zdrowy i smaczny miód.
Na początku X wieku arbuzy były szeroko rozpowszechnione we współczesnych Chinach. Kultura ta przybyła do Europy Zachodniej później, w czasie wypraw krzyżowych. Dziś roślina ta uprawiana jest w większości stanów o klimacie śródziemnomorskim lub stepowym, gorącym długim lecie i krótkich, nie mroźnych zimach. Jednak największymi producentami i dostawcami arbuzów na światowy rynek są Chiny, Brazylia, Turcja, Iran, Egipt, Algieria i Stany Zjednoczone.
Arbuz jest rośliną z cienkimi dojrzewającymi pędami o długości do 4 metrów i mocnym systemem korzeniowym. Duże trzyczęściowe liście tej kuli o kształcie serca, umieszczone na wydłużonych ogonkach, mogą osiągnąć 17-18 cm szerokości i 21-22 cm długości. Arbuz kwitnący rozpoczyna się 45 dni po posadzeniu. Owocem rośliny jest duża, soczysta jagoda z czerwonym, bladożółtym lub różowym miąższem i mnóstwem płaskich nasion w środku. Do tej pory opracowano kilkaset odmian tej unikalnej kultury, różniących się rozmiarem owoców, ich kształtem, kolorem i smakiem.
Arbuzy są spożywane świeże, solone, używane do produkcji nardek (tak zwany "miód z arbuza"). Ponadto miazga, strupy i nasiona tej kultury są stosowane w medycynie alternatywnej do korekcji wielu różnych uszkodzeń ciała.
Kupując arbuzy na rynku, należy przestrzegać kilku zasad. Aby wybrać prawdziwie dojrzały, słodki i pachnący owoc, potrzebujesz:
- pamiętać, że najbardziej optymalnym czasem na pozyskanie arbuzów jest koniec sierpnia i jesień (do tego czasu owoce w pełni dojrzewają w warunkach naturalnych);
- wybieraj owoce średniej wielkości (nie kupuj zbyt małych lub, wręcz przeciwnie, nienaturalnie dużych arbuzów);
- pamiętaj, że oznaki dojrzałości arbuza to obecność suchego ogona i bladożółtych plam na skórze;
- upewnij się, że skórka płodu jest lśniąca i jędrna, a po jej stuknięciu usłyszysz dźwięk dzwonka;
- pamiętajcie, że dojrzałe arbuzy pływają po zanurzeniu w wodzie.
Witaminy w składzie arbuza i jego wartość odżywcza
Miąższ arbuza zawiera wiele składników odżywczych: witaminy i inne związki, które są ważne biologicznie dla organizmu człowieka.
Wartość odżywcza 100 g arbuza:
- 0,524 g białek;
- 5 779 g węglowodanów;
- 0,091 g tłuszczu;
- 0,314 g popiołu;
- 92,344 g wody;
- 5736 g disacharydów, monosacharydów;
- 0,094 g kwasów organicznych;
- 0,344 g błonnika.
Witaminy 100 g arbuza:
- 16,974 μg równoważnika retinolu (A);
- 7,994 μg kwasu foliowego (B9);
- 0,058 mg ryboflawiny (B2);
- 0,093 mg witaminy E;
- 0,194 mg witaminy PP;
- 0,038 mg tiaminy (B1);
- 6.974 mg witaminy C (kwas askorbinowy);
- 0,093 mg beta-karotenu;
- 0,299 mg równoważnika niacyny (PP);
- 0,089 mg pirydoksyny (B6).
Wartość energetyczna arbuza
Arbuz to produkt o niskim indeksie glikemicznym i wartości energetycznej.
- Zawartość kaloryczna melona (100 g) - 26 677 kcal.
- Wartość kaloryczna jednego arbuza (średnio około 7 kg) - 1866,39 kcal.
- Sok z arbuza kalorycznego - 37.554 kcal.
- Wartość energetyczna arbuza w puszkach wynosi 36,881 kcal.
- Zawartość kalorii kandyzowanych skórek z arbuza wynosi 207,867 kcal.
- Zawartość kaloryczna sorbetu arbuzowego - 81,659 kcal.
Przydatne przedmioty w arbuzie
Miąższ arbuza zawiera całą gamę mikro i makroelementów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania ludzkiego ciała.
Elementy śledzenia 100 g arbuza:
Makroskładniki składający się z 100 g arbuza:
- 13 489 mg wapnia;
- 109 941 mg potasu;
- 11.799 mg magnezu;
- 6 994 mg fosforu;
- 15.991 mg sodu.
Przydatne właściwości miąższu i soku z arbuza
- Miąższ arbuza ma właściwości moczopędne. Dlatego wskazane jest włączenie go do diety osób cierpiących na diurezę moczanową, obrzęki, występujące na tle chorób serca i zaburzeń w nerkach.
- Jako część miąższu i soku z arbuzów są włókna pokarmowe, które są korzystne dla procesów trawienia, aktywują ruchliwość jelit, eliminują zatory w przewodzie pokarmowym i zapobiegają występowaniu zaparć.
- Skład soku z arbuza zawiera związki, które przyczyniają się do rozpuszczania i stopniowego usuwania soli z organizmu.Z tego powodu arbuzy są przydatne dla osób cierpiących na artretyzm i dnę.
- Substancje zawarte w pulpie arbuzowej przyczyniają się do usuwania nadmiaru cholesterolu i substancji niebezpiecznych (żużlu, trucizn, związków toksycznych) z organizmu, oczyszczając wątrobę i nerki.
- Arbuz jest bogatym źródłem potasu. Regularne spożywanie miąższu tych owoców pomaga wzmocnić naczynia włosowate i naczynia krwionośne, normalizuje rytm serca, pomaga zapobiegać występowaniu i późniejszemu rozwojowi chorób serca.
- Substancje obecne w miąższu arbuza i soku zwiększają dopływ tlenu do tkanki mózgowej, poprawiając tym samym aktywność mózgu.
- Sok z arbuza aktywuje proces wydalania stagnującej żółci.
- Pulpa arbuzowa zawiera substancje zdolne do usuwania kamieni i piasku z tkanek nerek. Specjaliści od żywienia i lekarze zalecają osobom cierpiącym na chorobę nerek codziennie przez 6 dni spożywać 1,7-2,2 kg arbuza na pusty żołądek. Przebieg leczenia należy powtarzać raz w miesiącu.
- Związki obecne w kompozycji arbuza mają pozytywny wpływ na funkcjonowanie układu krwiotwórczego.Owoce tej rośliny powinny być uwzględnione w codziennym menu osób cierpiących na anemię.
- Arbuz jest doskonałym naturalnym lekiem na łuszczycę i egzemę. Miąższ owocu tej rośliny jest stosowany jako zimne okłady do dotkniętych obszarów skóry.
- Sok z arbuza zawiera związki o właściwościach przeciwstarzeniowych. Bardzo proste jest przygotowanie maski kosmetycznej opartej na niej: wystarczy zmoczyć czystą gazę i nałożyć ją na skórę przez 20 minut. Po zabiegu umyć ciepłą wodą.
Przydatne właściwości nasion i skorup arbuza
- Wywar wykonany na bazie skórek z arbuza szybko usuwa obrzęki. Lek należy pić 400 ml dziennie.
- Bogaty napar ze skórki arbuza jest skutecznym lekarstwem na uszkodzenia zapalne tkanek jelita grubego. Aby go przygotować, 100 g wysuszonych skwarek zalać 500 g wrzącej wody i nieco wrzeć. Otrzymany napój próbuje wypić w jeden dzień, dzieląc go na 4 lub 5 równych porcji.
- Nasiona arbuza są stosowane w medycynie tradycyjnej do przygotowania środków przeciwpasożytniczych (są kruszone, wylewane z mlekiem 1:10, mogą stać trochę i połknięte).
- Buliony i napary na bazie zmiażdżonych nasion arbuza mają działanie przeciwzapalne i są stosowane w medycynie ludowej do zwalczania uszkodzeń zapalnych narządów wewnętrznych, w leczeniu ropnych ran i innych urazów skóry.
- Kosmetyczną maskę przygotowuje się z nasion arbuza, dzięki czemu skóra staje się aksamitna i gładka. Przepis na to rozwiązanie jest prosty: dobrze wysuszone nasiona mielone są w młynku do kawy na proszek i łączone z niewielką ilością wody (aż do uzyskania stosunkowo gęstej masy). Maska starannie nałożona na skórę, stać? godziny i zmyć ciepłą wodą.
Przeciwwskazania i szkodliwe właściwości arbuza
- Arbuzy, podobnie jak inne melony, aktywnie gromadzą azotany używane jako nawozy. Substancje te mogą powodować poważne zatrucia i inne poważne awarie organizmu (szczególnie u niemowląt, kobiet w ciąży, u pacjentów ze zdiagnozowaną chorobą nerek, a także u matek karmiących). Łatwo rozpoznać arbuza, który był uprawiany za pomocą nawozów azotowych: wystarczy zrobić to, aby je pokroić i sprawdzić, czy w miąższu są żółtawe nitki lub foki.
- Osoby z cukrzycą niepożądane jest stosowanie pulpy arbuzowej w dużych ilościach.
- Arbuzy mogą powodować kolkę u małych dzieci. Z tego powodu miąższ ich owoców nie jest pożądany w diecie matek karmiących lub stosowany jako karmienie sztuczne.
