Uwodzicielsko pyszne desery z jagód i owoców z dodatkiem cukru są znane każdemu słodyczowi. Najczęściej są gotowane z tradycyjnych jabłek, malin lub porzeczek, ale są też egzotyczne opcje w sklepach, takie jak mango, ananas lub płatki róż. Niektóre hostessy zaskakują gości dżemem z szyszki lub dżemem z ogórka.
Co zaskakujące, marmolada, dżem lub dżem nie zawsze są stosowane jako niezależne desery. Na przykład odmiany żurawin i borówek doskonale pełnią rolę sosów do dań mięsnych. Jam - pyszne słodkie nadzienie do różnych wypieków. Sos jagodowy i owocowy podkreśli smak zapiekanek z twarożku i serników.
Geografia tych popularnych słodyczy jest również obszerna. W krajach anglojęzycznych preferowany jest dżem, zwłaszcza jego klasyczna wersja pomarańczowa. Francuzi uwielbiają różne konfitury. Wśród ludów słowiańskich dżem jest tradycyjnie powszechny. Jego popularność jest tak wysoka, że w Rumunii, Czechach i Chorwacji organizuje się festiwale, w których można znaleźć najbardziej niewiarygodne odmiany: czosnek, bakłażan, marchew.
Jednak nie wszyscy potrafią odróżnić dżem i dżem od marmolady lub dżemu.
Uważa się, że dżem został wynaleziony przez Hellenów, którzy trawili mitologiczne "złote jabłka" (pigwy) w miodzie. Później ten przepis ulegał pewnym zmianom, aw syropie miodowym zaczęto przygotowywać tradycyjne jabłka, śliwki i gruszki, a także bardziej egzotyczne cytryny lub płatki róż.
Wschodnia wersja tej słodyczy, bliższa współczesnej, pojawiła się znacznie wcześniej. W Persji zamiast miodu cukier dodawano do owoców, ale używano dżemu jako sosu, doprawiając go dużą ilością przypraw.
Dziś klasyczną wersję dżemu otrzymuje się poprzez gotowanie jagód lub kawałków owoców z cukrem. W tym samym czasie słodki syrop powinien pozostać przezroczysty i dostatecznie płynny, a owoce nie powinny tracić kształtu.
W produkcji dżemu tradycyjnie przestrzegać kilku niezmiennych zasad:
Jedna z legend mówi, że dżem zawdzięcza swój wygląd praktycznej szkockiej dziewczynie Janet, która raz gotowała gorący pomarańczowy deser, dodając do nich cukier. Od tego czasu dżem ze zbyt gęstym syropem i gotowanymi miękkimi jagodami lub owocami nazywa się dżemem.
Technologia wytwarzania słodyczy ma kilka sekretów.
Jeśli na brzegu mglistego Albionu wolą jednolicie gęstą słodką masę, to po drugiej stronie kanału La Manche we Francji zakochali się w bardziej delikatnym, galaretowatym wariancie, który zachowuje kształt nienaruszonego owocu. Pierwsze konfitury zostały wykonane z pigwy, moreli i jabłek. Aby uzyskać lepsze żelowanie, Francuzi zaczęli dodawać żelatynę, a do intensywnego kolorowania - sok jagodowy.
Aby właściwie przygotować konfiturę, powinieneś poznać kilka podstawowych niuansów procesu:
Nazwa "dżem" ma polskie pochodzenie, ponieważ już ponad sto lat temu potrafiła długo gotować miąższ węgierskiej śliwki bez dodawania cukru, a następnie piec w piekarniku. Taką słodkość można przechowywać w piwnicy przez kilka lat.
Teraz dżem jest również przygotowywany przy użyciu owoców pokrojonych na puree ziemniaczanym.W nowoczesnej wersji deser musi dodać cukier i, jeśli to pożądane, kwas cytrynowy i różne przyprawy (goździki, cynamon i inne). Prawidłowo ugotowany dżem - bardzo słodki, gruby i jednorodny. Aby tak się stało, powinieneś poznać kilka sekretów gotowania:
Jeśli mówimy o bezpieczeństwie korzystnych witamin i pierwiastków zawartych w oryginalnych jagodach lub owocach, to maksymalna ich ilość pozostaje oczywiście w dżemie.Każdy wie, że przysmak malin jest niezbędny do gorączki, kalina pomaga zmniejszyć ciśnienie, a deser jabłkowy poprawia funkcjonowanie żołądka i jelit. Jest to szczególnie ważne w przypadku pięciominutowego zacięcia, w którym substancje cenne dla zdrowia poddawane są minimalnej obróbce cieplnej, a zatem mniej zniszczone. Inne odmiany słodkich deserów: dżemy, marmolady i dżemy - ze względu na długą i agresywną obróbkę tracą prawie całą wartość surowców.
Ponadto miłośnicy dżemu i jego pochodnych powinni być świadomi, że stosowanie tego przysmaku w nadmiernych ilościach może negatywnie wpływać na zdrowie: zwiększy poziom glukozy we krwi i spowoduje dodatkowe obciążenie trzustki.