Atsidantera ląduje i troszczy się w otwartym polu

Coraz częściej w klombach środkowego pasa można znaleźć niesamowicie piękną roślinę - kwaśny, znany jako gladiolus Muriel lub etiopski mieczyk. W okresie kwitnienia często porównywany jest do żonkili lub storczyków motylich (phalaenopsis) ze względu na oryginalny kształt kwiatów i delikatny, wykwintny aromat. Pomimo afrykańskiego pochodzenia, egzotyczny gość łatwo przystosował się do mniej sprzyjających warunków klimatu umiarkowanego i nie stawia wysokich wymagań w zakresie konserwacji i pielęgnacji. Spośród ponad 40 odmian kultury najczęściej występuje dwukolorowy nadkwas, nazywany kolorem dużych (do 10 cm średnicy) kwiatów - śnieżnobiałych, z bogatym rdzeniem fioletowym, zebranych w kwiatostany kłosowe. Zaleca się sadzić kulturę w małych monogrupach, a ponadto wygląda ona malowniczo na tle złożonych nasadzeń grupowych, nadających się do dekoracji balkonów i loggii, została odcięta przez długi czas. Technologia uprawy kwaśnej na otwartym polu jest dość prosta, ale dla wygody afrykańskiego piękna należy wziąć pod uwagę wszystkie cechy jej postaci.

Obszar wyboru i przetwarzania

Do sadzenia roślin zaleca się wybrać ciche słoneczne miejsca, chronione jak najlepiej przed silnymi podmuchami wiatru. Kultura preferuje luźne, lekko kwaśne żyzne gleby o dobrym napowietrzeniu. Krótko przed sadzeniem, wybrany obszar zostaje wykopany wraz z wprowadzeniem nawozów organicznych i mineralnych. W przypadku umieszczania klombu na glinie lub ubogich glebach mechaniczną obróbkę terenu i opatrunek należy przeprowadzić dwukrotnie - wiosną i jesienią.

Przygotowanie materiału do sadzenia

Propagowane przez acidanter cormsnależy je dokładnie posortować przed sadzeniem, wybierając silne, zdrowe okazy bez widocznych uszkodzeń. Okrągłe cebulki o średnicy 3-7 cm, mleczno-białe, w suchej, siatkowej błonie o żółtym lub jasnobrązowym kolorze są uważane za dojrzałe. Na kilka godzin przed zabiegiem zaleca się namoczenie cebulek w słabym roztworze nadmanganianu potasu lub stymulanta wzrostu.

Jest to również możliwe metoda hodowli nasion jednak kultura amatorska nie jest popularna, ponieważ nie jest łatwo znaleźć wysokiej jakości nasiona,a proces uprawy w pełni rozwiniętej rośliny kwitnącej zajmuje zbyt wiele czasu - kwaskowatość wyhodowana z nasion kwitnie dopiero 2-3 lata po posadzeniu.

Lądowanie

Aby zapobiec wpływowi cebulek na wiosenne przymrozki, zaleca się sadzenie ich w drugiej dekadzie maja, kiedy temperatura nocna nie spada poniżej + 12 ° C. Podczas przeprowadzania procedury stosuje się następującą procedurę:

• Powierzchnię gleby ostrożnie rozluźnia się i wyrównuje za pomocą grabi, łamiąc duże gliniaste grudki, a następnie obficie nawilża.
• Cebule są sadzone w ziemi w odległości 15-20 cm od siebie. Optymalna głębokość dla średnich żarówek to 6-8 cm, dla dużych - około 10 cm.
• Miejsce lądowania jest ściółkowane torfem lub gnijącym nawozem naturalnym - zmniejszy to parowanie wilgoci i zapobiegnie aktywnemu wzrostowi chwastów.
• Aby przyspieszyć kiełkowanie cebulek, łóżko jest pokryte folią lub materiałem pokrywającym. Kiedy pojawia się pierwsza zieleń, schronienie zostaje usunięte.

Kwitnienie atsidantery trwa od połowy lipca do początku września. Warto jednak wziąć pod uwagę, że roślina ma wysokie wymagania dotyczące oświetlenia i ciepła, więc reakcją kultury na zbyt niskie temperatury lub długotrwałe deszcze może być opóźnienie lub całkowity brak kwitnienia.Aby tego uniknąć, wielu doświadczonych hodowców z powodzeniem ćwiczy wstępną kultywację egzotyki w domu. Aby to zrobić, na początku wiosny, kwaśne cebulki sadzi się w osobnych doniczkach o średnicy 12-15 cm po 3-4 sztuki. w każdym. Przed sadzeniem w ziemi sadzonki trzymane są w szklarni lub na jasnym, ciepłym parapecie, przestrzegając reżimu irygacyjnego. W sadzonki kwiatów ogród przeniesiony w ostatnich dniach maja. Dzięki tej technice atsidantera rośnie silnie i zdrowo, a czas kwitnienia rośnie.

Osobliwości opieki

Nieskomplikowana opieka dla atsidanteroy obejmuje następujące działania.

• Regularne podlewanie. Przeprowadzane jest jako suszenie powierzchniowej warstwy gleby. Nagromadzenie nadmiaru wilgoci powoduje zgnilizny bulw, dlatego zaleca się unikanie przelewania.
• Rozluźnienie i pielenie. Aby uniknąć zaschniętej skorupy pod roślinami, która zapobiega przedostawaniu się powietrza do systemu korzeniowego, gleba w strefie korzeniowej powinna być okresowo poluzowana, usuwając chwasty.
• Najlepszy sos. W okresie aktywnej wegetacji atsidanter jest zasilany złożonymi nawozami mineralnymi do roślin kwitnących, łącząc górny opatrunek z nawadnianiem.W deszczową pogodę nawozy można rozsypać pod krzakami w suchej postaci.
• Ochrona przed chorobami i szkodnikami. Niezastosowanie się do praktyk rolniczych może powodować rozprzestrzenianie się niebezpiecznych chorób grzybowych (fusarium, mączniak, antraknoza, szara pleśń), które można wyeliminować poprzez systematyczne opryskiwanie krzaków fungicydami. Podlega kwasowemu tantronowi i atakom pasożytniczych owadów (mszyc, wciornastków, pająków), którym walczą z użyciem systemowych insektycydów. W deszczowe lata ślimaki powodują poważne uszkodzenia lądowań, które są oczyszczane mechanicznie (ręcznie).

Przygotowanie do zimy

Po całkowitym zniknięciu kwiatów należy odciąć długą szypułę, pozostawiając dolną rozetę liści, której obecność jest niezbędna do zakończenia procesu fotosyntezy i gromadzenia się składników pokarmowych w akidantery. Wraz z nadejściem mrozu wykopano cebulę do przechowywania. Tylko duże okazy mogą skutecznie zimować w ziemi - pod przykryciem świerkowych gałęzi lub suchych liści, ale niebezpieczeństwo zamarznięcia podczas wiosennych roztopów jest dla nich zachowane.Małe i średnie dziecko oczyszczone z korzeni i pozostawione na 3-4 tygodnie w suchym, wentylowanym pomieszczeniu w temperaturze około + 18 ° C do wyschnięcia. Puszki są przechowywane w papierowych torebkach lub w workach z materiałów oddychających (bawełna, len). Optymalne wskaźniki temperatury dla zachowania jakości materiału do sadzenia - od + 10 ° C do + 15 ° C. Wystawienie na zbyt niskie temperatury może spowodować brak kwitnienia podczas sadzenia w przyszłości lub rozwój zgnilizny na powierzchni bańki, a zbyt wysoka spowoduje wysuszenie. Przy należytej staranności żywotność zakwaszaczy pumeksowych utrzymuje się przez ponad 5 lat.

Dzięki kompetentnej pielęgnacji delikatny rozkwit pięknej atsidantery będzie obfity i długotrwały, powodując ciągły podziw innych.