Wiele niesamowitych roślin jest znanych z natury, ale kwiat amarantusa można bezpiecznie podać na najwyższy stopień cokołu. Wygląda na to, że typowy mieszkaniec kwietnika to elegancki krzew z bujną zielenią i jasnymi wiechowatymi kwiatostanami, ale współcześni naukowcy nazywają to tylko "rośliną XXI wieku". Chodzi o cechy kultury: są tam kwasy tłuszczowe, witaminy, karoten, sterydy i wiele innych składników odżywczych potrzebnych organizmowi ludzkiemu w nasionach amarantu, a także w delikatnych liściach witamin, które smakują podobnie do mięsa kalmara. smakoszy) zawiera lekkostrawne białko. Herbaty i wywary na bazie amarantu są wskazane w przypadku otyłości, nerwic, chorób serca, chorób wątroby i nerek. Olej z nasion kultury stosowany jest do produkcji kosmetyków przeciwstarzeniowych. Podczas gotowania amarantowych sałatek przygotowywane są lekkie, pyszne sałatki, a nasiona i mąka z nich są dodawane do deserów i ciastek. Udowodniono, że regularne spożywanie amarantu w żywności przyczynia się do ogólnej poprawy organizmu i wzmacnia układ odpornościowy.
Hodowcy kwiatów również mają coś, co pokochają cudowną roślinę: amarant jest atrakcyjny, bezpretensjonalny iw doskonałej harmonii z innymi mieszkańcami klombu kwiatowego.Jest takie miejsce dla niewiarygodnego, przystojnego mężczyzny nie tylko na stronie, ale także na wyprawie kosmicznej: będzie się żywił i leczył, a jego oczy będą zachwycone.
Wielowiekowa historia Amarant jest niesamowita i dramatyczna. Aborygeni z Ameryki Południowej zaczęli ją uprawiać 8 tysięcy lat temu. Wśród Inków i Azteków amarant był czczony jako roślina jadalna, lecznicza i święta. Na jego cześć odbyły się uroczystości z ludzkimi ofiarami, a ostatni z przywódców Azteków, Montezuma domagał się corocznego hołdu w postaci 70 000 hektolitrów najcenniejszych nasion od swoich poddanych. Hiszpańscy konkwistadorzy, którzy przybyli na urodzajne ziemie, zabronili siewu amarantu, a w ich ojczyźnie cudowny kwiat został zapomniany przez prawie 4 wieki. Jego pamięć została zachowana tylko w odległych górskich wioskach, ale z czasem roślina odzyskała dawną popularność.
Jednak nie tylko amerykańscy Indianie uważali się za "amarant". W Indiach i Nepalu nazywa się to "ziarno wysłane przez Boga" i jedzą prażone nasiona kultury tylko w święta.
Zakazawszy uprawiania amarantu dla podbitych plemion, hiszpańscy zdobywcy nie zapomnieli zabrać go do domu jako trofeum, aw XVI wieku w ogrodach Europy pojawiła się dziwna roślina.Lokalna szlachta była tak zafascynowana, że szwedzka królowa Christina Augustus ustanowiła nawet specjalny porządek Amaranth. W Rosji kwiatowy "podróżnik" przybył dopiero na początku XX wieku, ale naszym ogrodnikom udało się w tak krótkim czasie wymyślić kilka dźwięcznych pseudonimów: nagietek, kogucik, schirica, ogon kota.
Amarantus rozmnaża się przez nasiona, które na południu są wysiewane bezpośrednio w klombie w dobrze rozgrzanej (do + 10 ... +14 ° C) glebie na przełomie kwietnia i maja. W środkowej strefie ciepłolubnych "obcokrajowców" zaleca się wzrost poprzez sadzonki. W tym przypadku siew odbywa się w połowie marca, a sadzonki są przenoszone na stałe na początku czerwca.
Aby uprawiać amarant w sposób beznasienny, pierwszą rzeczą do zrobienia jest staranne przygotowanie miejsca: przekopać obszar, wypełniając cały nawóz mineralny (30 g / m²) w glebie.
Zwróć uwagę! Amarant jest w stanie gromadzić azotany w liściach, więc uprawiając je na żywność, nie należy angażować się w karmienia zawierające azot.
Technologia siewu jest następująca:
Po 8-10 dniach zobaczysz pierwsze pędy, a jeśli zrobią się zbyt grube, będziesz musiał je tylko rozrzedzić. Gdy sadzonki osiągną wysokość 20-25 cm, należy podać im słaby roztwór nawozu azotowego (zmniejszyć stężenie wskazane w instrukcji o połowę).
Rosnące sadzonki amarantusa to interesujące i łatwe zadanie:
W temperaturze + 20 ... +22 ° C sadzonki pojawią się za tydzień. Gdy "dzieci" trochę wyrosną, będą musiały być przerzedzone, aw fazie 3-4 liści powinny być rozdzielone na oddzielne doniczki o średnicy 11-12 cm.
Kultywacja amarantu w ogrodzie będzie odpowiadała jasnemu, ciepłemu miejscu z odsączoną, umiarkowanie odżywczą ziemią alkalizującą.Krótko przed sadzeniem sadzonek należy wykopać działkę z wprowadzeniem nitroammofoski (20 g / m²).
Sadzonki sadzi się w płytkich otworach, dodając kroplami i obficie podlewać zimną wodą. Schemat sadzenia zależy od rodzaju i odmiany rośliny: zachowuje odległość 10-15 cm między karłowatymi amarantami, wysokie są umieszczone w odstępach 20-30 cm, a odstęp między rzędami wynosi od 50 do 70 cm.
W przypadku przymrozków należy umieścić metalowe łuki nad sadzonkami, aby podczas zimnego zatrzaskiwania szybko wyrzucić na nie folię lub włókninę. Po 2 tygodniach należy podać roślinie złożony nawóz mineralny na kwiaty.
Zwróć uwagę na nowo posadzony amarant, potrzebny tylko w pierwszym miesiącu. Młode krzewy początkowo rozwijają się bardzo powoli, więc gleba w ogrodzie kwiatowym powinna być regularnie nawilżona, rozluźniona i chwastów. Później, kiedy sadzonki wejdą w fazę aktywnego wzrostu, sami wyprą z ich terytorium trawę chwastów i zdobędą wodę za pomocą silnego korzenia, który wnika głęboko w glebę. Tylko w okresach długotrwałej suszy musisz czasem podlewać swoje niezwykłe zwierzęta.
W celu uzyskania wysokiej jakości i długotrwałego kwitnienia amaranty należy podawać co najmniej 3-4 razy w ciągu lata, naprzemiennie z silnym ekstraktem z dziewanny (1: 5) z roztworem popiołu (200 g / 10 l wody). Nawozy należy stosować we wczesnych godzinach rannych po deszczu lub obfitym podlewaniu kwietnika.
Odporność na choroby i szkodniki to kolejna niezwykła jakość amarantusa. Bardzo rzadko, na samym początku wzrostu, ryjkowce i mszyce wkraczają na krzaki, które mogą zostać zniszczone przez środki owadobójcze (Fufanon, Fitoverm, Aktara, Karbofos).
Systematyczne przesycanie gleby może prowadzić do rozwoju chorób grzybiczych. W tym przypadku sadzenie traktuje siarką koloidalną lub innymi odpowiednimi fungicydami ("Horus", "Ridomil Gold", "Topaz").
Nasiona amarantusa są zbierane późnym latem - wczesną jesienią. W tym celu podczas kwitnienia planowane są niektóre z najpiękniejszych, mocnych roślin i nie wyjmują z nich liści w trakcie sezonu. Kiedy łodygi wybranych okazów stają się białawe, a liście stają się czerwone i zaczynają opadać, kwiatostany-wiechy są ścinane i zdeterminowane do wyschnięcia w słabym, wentylowanym pokoju.Po 12-15 dniach suche "ogony" są mielone w dłoniach, nasiona są spłukiwane lub przesiewane z pyłu i pakowane w papierowe torby lub kartonowe pudełka. Zebrany materiał jest dla ciebie wystarczający: krzaki owocują obficie, a 1 g zawiera do 2000 nasion, które pozostają żywe przez 5 lat.
Wszystkie amaranty są niesamowicie termofilne, dlatego ich zimowanie w otwartym terenie strefy środkowej jest niemożliwe. W przededniu chłodnej pogody krzewy, które służyły, są wykopywane i wykorzystywane. Zdrowe rośliny, które nie są dotknięte chorobami i pasożytami, mogą być składowane w jamach kompostowych lub karmione żywym inwentarzem, jeśli taki istnieje.
Rodzaj amarantu łączy ponad 90 gatunków roślin zielnych pojedynczych lub wieloletnich, z których 15 znajduje się na terytorium Rosji. Jednak w kwiaciarstwie uprawia się mieszkańców tropikalnych i subtropikalnych regionów Afryki, Ameryki i Azji:
W projektowaniu krajobrazu karłowate amaranty są szeroko stosowane do projektowania granic i rabatok, są wspaniałe na pierwszym planie mixborders. Wysokie krzewy są zwykle pokryte niskimi rocznikami. Szczególnie przystojni bezpretensjonalni przystojni mężczyźni wyglądają w towarzystwie roślin z fioletowo-niebieskim (alissum, ageratum, nimerbergia) lub żółto-pomarańczowym (nagietek, nagietek, gazania, dimorfoteka). Zaleca się sadzić amarant w grupach lub pojedynczo w centrum klombów lub wzdłuż ogrodzenia, a także na tle ozdobnych krzewów liściastych i drzew iglastych.
Suszone kwiatostany i liście amarantusa są idealnym materiałem do tworzenia rękodzieła, zimowych bukietów i kompozycji. W tym celu można całkowicie odciąć krzak lub wziąć pojedyncze wiechy z fragmentem łodygi o pożądanej długości. Zebrane surowce są suszone w stanie zawieszonym w ciemnym, wentylowanym pomieszczeniu przez 2-3 tygodnie. "Prace" suszonych kwiatów zachowują swoją dekoracyjność aż do samej wiosny, ale powinny być umieszczone z dala od źródeł światła, w przeciwnym razie jasne "ogony" i liście znikną.
