Pierwszym krokiem jest jeden z najbardziej ekscytujących momentów w rozwoju dziecka. Mamy i tatusiowie zawsze oczekują, kiedy ich dziecko nauczy się umiejętności samodzielnego poruszania się po nogach. I w pewnym momencie rodzice zaczynają myśleć o tym, jak nauczyć dziecko chodzić, aby mógł zrobić to bez wsparcia.
W jakim wieku dzieci zaczynają chodzić
Zgodnie z normą warunkową opartą na danych statystycznych, dzieci zaczynają chodzić w wieku od 9 do 16 miesięcy. Ale każde dziecko jest indywidualne, więc wykraczanie poza określone granice nie jest obowiązkową oznaką żadnej patologii rozwojowej. Są dzieci, które stoją na nogach od 7 miesięcy, a po chwili już chodzą. Inni, przeciwnie, wciąż nie uczą się umiejętności samodzielnego chodzenia w wieku półtora roku. Zależy to od różnych czynników:
- Dziedziczność. Lekarze zwykle pytają, w jakim wieku mama i tata nauczyli się określonej umiejętności. Jeśli któryś z rodziców jako dziecko zaczął chodzić późno, najprawdopodobniej dziecko nie spieszy się z podjęciem pierwszego kroku.
- Zbuduj Wszystkie umiejętności są zwykle trudniejsze dla silnych dzieci, dlatego też zaczynają chodzić później niż ich chude i lekkie rówieśnicy.
- Płeć dziecka.Dziewczynki często wyprzedzają chłopców w rozwoju, dotyczy to także umiejętności chodzenia.
- Stopień rozwoju mięśni ciała i poczucie równowagi. Czynnik ten w dużej mierze zależy od rodziców, którzy przy pomocy ćwiczeń mogą pomóc dziecku wzmocnić mięśnie i nauczyć się utrzymywać równowagę.
- Temperament Spokojni i podatni na kontemplację dzieci mogą się dłużej skrępować i pójść później niż aktywne maluchy starające się zaspokoić swoją ciekawość.
- Atmosfera psychologiczna w domu. Ciągłe kłótnie w rodzinie mogą prowadzić do stresu u dziecka. Nie będzie próbował chodzić sam, dopóki nie poczuje się całkowicie bezpieczny.
Prowadzić i spóźniać się
Nie spiesz się z dzieckiem, aby wstać i zrobić pierwszy krok. Jeśli dzieje się to za wcześnie, nie ze względu na indywidualne cechy dziecka, ale z powodu nadmiernej aktywności i chęci rodziców, konsekwencje mogą być negatywne. Mięśnie dziecka nie są jeszcze wystarczająco wzmocnione i nie są gotowe do wytrzymania ciężkości jego ciała. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku dzieci z nadwagą. Rezultatem takiego rodzicielskiego pośpiechu może być koślawe zniekształcenie nóg i stóp.
Sytuacja jest inna, gdy dziecko ma już 16-17 miesięcy, ale nadal nie zaczął chodzić. Powody mogą być różne: od osłabionej odporności dziecka po poważniejsze naruszenia, takie jak skutki urazu porodowego. W takim przypadku nie można obejść się bez fachowej porady. Jeśli jednak lekarze nie stwierdzą żadnych nieprawidłowości w rozwoju układu nerwowego i układu mięśniowo-szkieletowego, opóźnienie może odpowiadać indywidualnemu rytmowi rozwoju dziecka.
Jak ustalić, że dziecko jest gotowe do chodzenia
Zanim zaczniesz uczyć dziecko chodzić samodzielnie, rodzice powinni obserwować go, aby sprawdzić, czy jest na to gotowy.
Dzieciak jest fizycznie i psychicznie gotowy do rozpoczęcia chodzenia, jeśli potrafi:
- wstać na nogi, trzymając się stałego wsparcia, usiąść z tej pozycji;
- samodzielnie powstają z kolan;
- być w pozycji pionowej przez długi czas;
- stać bez wsparcia;
- próbować ruchu, przyklejając się do mebli lub ścian;
- zwolnij cokół, aby wykonać 1-2 kroki.
Wstępne przygotowanie
Właściwy chód dziecka musi zostać opracowany, zanim zacznie chodzić.Specjalne ćwiczenia pomogą rozwinąć mięśnie dziecka i przyspieszą rozwój umiejętności chodzenia:
- Połóż dziecko na plecach i złap go za kostki obiema rękami. Zginanie nóg dziecka w kolanach, połóż je płasko na podłodze. Wykonaj 2-3 "kroki", przesuwając nogi do przodu, a następnie z powrotem. Powtórz 4-5 razy. Podczas wykonywania tego ćwiczenia, które zapewnia prawidłowe ustawienie stóp, ważne jest, aby dziecko nie naciskało palcami stóp.
- Połóż dziecko na brzuchu, trzymając się pod pachami. Lekko przeturlaj się w przód iw tył, dotykając okruchami stóp do ściany i zachęcając go do prostowania nóg podczas popychania. Powtórz 5-7 razy.
- Połóż dziecko na plecach. Trzymając drewniany kij na wysokości wyprostowanych nóg dziecka, poproś go, by sięgnął patykiem nogami. Zadaniem jest osiągnięcie uniesienia nóg pod kątem prostym, bez zginania się w kolanach.
- Połóż dziecko na podłodze tak, aby jego stopy były całkowicie wciśnięte w podłogę. Weź dziecko za ramiona i poproś, aby usiadł, rozkładając kolana po bokach, a następnie wstając. Kiedy wstajesz, podnieś okruchy tak, aby stanął na palcach.
- Połóż dziecko na podłodze, przycisnął do niego plecy. Jedna ręka trzyma kolana, zapobiegając ich zginaniu, druga ręka - na brzuchu.Poproś dziecko, aby pochyliło się, aby podnieść leżącą przed nim zabawkę, a następnie wyprostuj się. Powtórz 3-4 razy.
Ćwiczenia do opanowania umiejętności chodzenia
Poniższy kompleks przeznaczony jest do wykonywania z dziećmi, które pewnie stoją na nogach:
- Połóż dziecko na podłodze plecami do siebie, trzymając się za brzuch jedną ręką. Drugą ręką weź dziecko za goleń, unosząc zgniataną nogę kolana. Przytrzymaj w podniesionej pozycji przez 5-7 sekund. Powtórz 2-3 razy prawą i lewą stopą.
- Pozycja wyjściowa jest taka, jak w ćwiczeniu nr 1. Trzymając zgiętą nogę dziecka dłonią, wykonuj ruch imitujący przechodzenie przeszkody (lekko prostując nogę do przodu i do dołu). Powtórz 3-5 razy, naprzemiennie.
- SP - tak jak w ćwiczeniu nr 1. Postaw przed dzieckiem dużą książkę lub mocny pudło o wysokości 6-7 cm. Zabierz dziecięcą stopę za kostkę i zginaj kolano, połóż ją na "kroku", mocno naciskając stopę na powierzchnię. Wspierając dziecko, pomóż mu oprzeć się o tę nogę, wyprostować ją i wspiąć się na pudło. Druga noga do postawienia. Ponownie w dół i powtórz 3-5 razy z każdą nogą. Gdy zacznie się dobrze układać, będzie można umieścić 2-3 stopnie o różnych wysokościach.
- Odwróć dziecko do siebie, trzymając pod pachami i kładąc na nim swoje stopy. Przejdź się trochę po pokoju, aby dziecko mogło zrozumieć zasadę i naprawić ten ruch dla siebie.
- Umieść małą lekką piłkę przed dzieckiem. Lekko zgiętą nogę dziecka ręką uderz w piłkę. Powtórz 4-5 razy z każdą nogą. Następnie możesz zaoferować okruchy, aby spróbować samemu kopnąć piłkę.
Kiedy dziecko opanuje chodzenie, ważne jest, aby upewnić się, że jego chód jest prawidłowy: dziecko powinno ustawić swoje stopy równolegle i nie ustawić zbyt szeroko.
Stymuluj zainteresowanie chodzeniem
Dopóki dziecko nie zrozumie, że ruch niezależny jest interesującym zajęciem, dzięki któremu można się uczyć i widzieć wiele nowych rzeczy, nie będzie on miał motywacji do nauki chodzenia. Rodzice będą musieli być mądrzy, aby zachęcić swoje dzieci do rezygnacji z pomocy.
- Zaoferuj zabawkę dziecku stojącemu w pobliżu podparcia. Dziecko zabierze ją jedną ręką. Następnie zaoferuj mu kolejną równie atrakcyjną zabawkę. Aby to zrobić, dziecko będzie musiało puścić i drugą rękę, stojąc bez wsparcia.
- Umieść kilka krzeseł w niewielkiej odległości od siebie, umieszczając na nich interesujące przedmioty. Dziecko będzie mogło poruszać się od jednego do drugiego.Z biegiem czasu krzesła oddalają się od siebie.
- Wspólne gry z rodzicami - najciekawsza rzecz, jaką można zaoferować dziecku. Dziecko pokocha szturmem sofy ze swoją mamą i tatą i pokonuje drobne przeszkody z różnych artykułów gospodarstwa domowego (poduszek, poduszek itp.).
- Zachęcanie dziecka do samodzielnego poruszania się będzie przykładem innych dzieci, które potrafią dobrze chodzić, a nawet biegać. Niech okruchy obserwują, jak zabawne są te na placu zabaw, które nie są już prowadzone przez rękę.
Asystenci pomocników
Gokarty
Urządzenia te są tworzone bardziej dla wygody rodziców, niż dla rozwoju dzieci. Spacerowicze pozwalają matkom uwolnić ręce, obserwując dziecko, aby móc zrobić coś w domu. Łagodzą uderzenia w otaczające przedmioty, zapewniają okruchy z pewną niezależnością i mobilnością. Dziecko nie może spaść ani potknąć się w ostrym kącie. Ale nie możesz zostawić dziecka w chodziku przez długi czas, może to zaszkodzić dziecku.
- Proces nauczania dziecka do chodzenia nie przyspieszy, ponieważ inne grupy mięśni biorą udział w ruchu chodziarza.Dzieciak z częściami nóg jest odepchnięty od podparcia i nie krzyżuje się, tak jak powinien być podczas chodzenia. Może to dodatkowo prowokować złą wersję chodzenia - na palcach.
- Dziecko zbyt wcześnie w chodzeniu może przegapić tak ważny etap rozwoju jak czołganie się. W rezultacie jego mięśnie i stawy nie będą odpowiednio przygotowane do chodzenia w pozycji pionowej. W chodziku zwiększa się obciążenie pionowe na słabym rdzeniu kręgowym, co w przyszłości może prowadzić do złej postawy i poważniejszych konsekwencji.
- Dzięki temu ruchowi mięśnie grzbietu nie są zaangażowane i nie wzmacniają się, co może prowadzić do problemów z kręgosłupem.
W przypadku zdrowych dzieci można przebywać w chodziku nie dłużej niż 30-40 minut dziennie. Adaptacje są surowo przeciwwskazane u niemowląt z chorobami układu mięśniowo-szkieletowego, cierpiących na krzywicę, ze zmniejszonym lub zwiększonym napięciem mięśniowym, a także u dzieci, które wciąż nie wiedzą, jak bezpiecznie siedzieć.
Spacerowicze, wózek inwalidzki
W przeciwieństwie do chodzika, w którym siedzi dziecko, wózki inwalidzkie są przeznaczone dla dzieci, które pewnie stoją na nogach. Dziecko pcha takich spacerowiczów przed siebie, swobodnie się ruszając.Jasne i ciekawe urządzenia, takie jak dzieci, ponieważ z przodu znajdują się zazwyczaj różne zabawki edukacyjne. Dzięki takim asystentom nawet najbardziej ostrożne dzieci będą w stanie opanować umiejętność chodzenia bez obawy upadku.
Wodze dla dzieci
Zaprojektowany, aby wspierać źle zrównoważone dziecko, które uczy się chodzić. Urządzenie pozwala matkom i ojcom chronić okruchy przed upadkiem. W takim przypadku rodzice nie muszą schylać się i obciążać kręgosłupa.
Niebezpieczeństwo polega na tym, że używanie takiej smyczy nie może nauczyć dziecka zachowania równowagi. Przyzwyczai się do tego, że nie trzeba być ostrożnym przy upadku. Ale okruchy muszą nauczyć się padać, aby uniknąć poważnych obrażeń.
Wybór pierwszego buta
Prawidłowy wybór pierwszego buta jest bardzo ważny dla zdrowia układu mięśniowo-szkieletowego dziecka. Niezawodnie chroni okruchy okruchów przed uszkodzeniami mechanicznymi, a także pomaga uformować stopy dziecka. Wysokiej jakości i dobrze dobrane buty pomogą zapewnić stabilność okruchów i uczynić jego pierwsze kroki bardziej pewnymi siebie.
Aby określić rozmiar, należy umieścić dziecko na kartce grubego papieru lub tektury i okrążyć każdą stopę ołówkiem. Za pomocą szablonu ciętego możesz iść do sklepu.Jeśli jedna stopa okaże się nieco większa, powinien to być rozmiar wybrany dla niej.
Lepiej jest wybierać buty dziecięce, które spełniają następujące kryteria:
- wykonane z naturalnych materiałów;
- niewielka waga;
- posiada wysokie oparcie dla mocnego i bezpiecznego mocowania pięty;
- z zamkniętym okrągłym noskiem;
- podeszwa jest antypoślizgowa i niezbyt miękka, ma powierzchnię reliefową i piętę około 0,5 cm;
- niezawodnie mocuje stopę w kostce.
Wielu rodziców natychmiast kupuje buty ortopedyczne dla swojego dziecka. Ten rodzaj obuwia ma charakter medyczny i jest nabywany wyłącznie zgodnie ze wskazaniami medycznymi. Zalecenia dotyczące noszenia obuwia ortopedycznego podaje specjalista biorący pod uwagę diagnozy potwierdzone przez promieniowanie rentgenowskie.
Nie kupuj butów o większych rozmiarach. W butach, które nie pasują do rozmiaru i zwisają na stopach, dziecko zacznie wkładać palce do środka, stale utrzymując kolana w stanie pół zagięcia.
Aby nauczyć dziecko chodzenia, najpierw musisz się do tego przygotować. Trzeba stymulować dziecko do nowych osiągnięć, jednocześnie skupiając się na jego nastroju.Jeśli maluch odmawia wykonania lub nie może domagać zmuszając, możliwe jest całkowicie zniechęcić jego pragnienie, aby przenieść się na własną rękę i nacisnąć rozwój umiejętności chodzenia na czas nieokreślony.
