Grapefruitowe korzyści zdrowotne

Grejpfrut jest owocem z rodzaju Korzeń rodziny cytrusowej. Owoce grapefruita zwykle zbierają się w klastrach przypominających winogrona. Ta cecha podała nazwę rośliny: winogrono w języku angielskim oznacza winogrona i owoce - owoce. Aż do lat 30-tych XIX wieku drzewo grejpfrutowe wzięto za względną miotłę, a dopiero po pewnym czasie owoc nazywał się po łacinie: Citrus paradisi. Grejpfrut w swoim pochodzeniu to losowa (naturalna) hybryda pomarańczy i pomelo. Po raz pierwszy owoc został opisany przez walijskiego księdza Griffithsa Hughesa, który interesował się botaniką w 1750 roku. Odkrywca nadał grejpfrutowi nazwę "zakazany owoc". Nieco wcześniej, w XVII wieku, angielski nawigator Sheddock przyniósł miotłę do ks. Barbados, a ten rodzaj zaczął się nazywać "sheddokom". Dlatego "zakazany owoc", który odkryto w połowie XVIII wieku, nazywano "małym sheddokiem" z powodu jego podobieństwa. 64 lata po odkryciu grejpfrut otrzymał swoją obecną nazwę od jamajskich kupców.

Po latach 70. XIX w. Znacznie wzrosła rola uprawy. Po rozprzestrzenianiu się do Stanów Zjednoczonych grejpfruty zaczęły rosnąć na wybrzeżu Karaibów, w pobliżu Brazylii, w Izraelu i Afryce Południowej.Już w ubiegłym stuleciu roślina stała się jednym z wiodących produktów na światowym rynku owoców, zdecydowanie przyćmiła jednego z biologicznych rodziców - pomelo. Smak grejpfruta jest mniej słodki niż smak pomarańczy, a ta kultura jest często określana jako produkty dietetyczne. Na bazie grejpfruta wyhodowano wiele mieszańców, na przykład tanzhelo i mineola (wynik krzyżowania z różnymi odmianami mandarynek).

Drzewo grejpfrutowe jest prawie rekordowe wśród pokrewnych owoców: jego pień może osiągnąć 16 metrów wysokości, chociaż przeciętnie ta wartość wynosi 6-7 metrów. Liście są bardzo cienkie i wydłużone (do 16 cm długości), kolor jest zazwyczaj ciemnozielony. Kwiaty grejpfruta są dość małe (około 2-3 cm w promieniu), pomalowane na biało i mają 4-5 płatków. Owoc rośliny jest nieco większy niż owoc pomarańczy - ich średnica wynosi około 11-16 cm, ale wewnętrzna struktura z podziałem na płatki jest identyczna. Miazga może być jasnożółta lub rubinowa - wszystko zależy od konkretnej odmiany; w ten sam sposób mocna skórka grejpfruta jest jasna lub czerwonawa. Owoce mają czas dojrzewania w ciągu 10-12 miesięcy, aw stanach, w których uprawia się tę roślinę, w pierwszych tygodniach lutego odbywa się "Święto zbierania grejpfrutów".

Liczne odmiany grejpfruta (ponad 20 sztuk) dzielą się na 2 podstawowe kategorie: żółta (lub tzw. "Biała") i czerwone owoce. Z reguły słodsza miąższ grapefruitowy odpowiada ciemnemu kolorowi. Pierwsza odmiana o czerwonym ciele Ruby została wyhodowana w USA w połowie ubiegłego wieku. Następnie w Teksasie wyprodukowano kilka innych słodkich odmian kultury z uzyskanej odmiany. Grejpfruty takie jak Flame, Star Ruby i Rio Red są najbardziej znanymi na świecie. Różne odmiany mogą różnić się nie tylko kolorem miąższu i smaku, ale także liczbą nasion.

Rozprzestrzenia nie tylko wykorzystanie surowych grejpfrutów, ale także ich wykorzystanie w tworzeniu owocowych i pikantnych sałatek. Owoce świetnie nadają się do robienia soków i dżemów. Olejek eteryczny z plasterków grapefruita wykorzystywany do produkcji słodyczy i napojów alkoholowych, a także w branży perfumeryjnej.

Wartość odżywcza i zawartość witamin w miąższu grejpfruta

Grejpfrut jest dietetycznym produktem nie tylko ze względu na niską zawartość kalorii w miąższu, ale także ze względu na zdolność owocu do obniżania poziomu glukozy i spalania nadmiaru kalorii z powodu obecności jednonienasyconych kwasów tłuszczowych.Wartość odżywcza 100 gramów miąższu grejpfrutowego jest tak imponująca, że ​​produkt polecany jest przez dietetyków prawie wszystkim konsumentom bez wyjątku.

• 0,71 g białek;
• 0,09 g tłuszczu, w tym 0,014 jednonienasycone i 0,023 wielonienasycone;
• 8,91 g węglowodanów;
• 40 kilokalorii lub 167 kJ;
• 1,78 g błonnika pokarmowego;
• 1,48 g kwasów organicznych;
• 90 g wody;
• 6,7 g monosacharydów i disacharydów;
• 0,4 g popiołu.

Liczne witaminy (szczególnie widoczne w przypadku witamin z grupy B) w składzie 100 gramów pulpy grapefruitowej mogą nie tylko chronić ludzi przed infekcjami, ale także służyć jako prawdziwe lekarstwo na wewnętrzne układy organizmu.

• 0,049 mg tiaminy (B1);
• 0,029 mg ryboflawiny (B2);
• 0,028 mg kwasu panteo-nowego (B5);
• 0,039 mg pirydoksyny (B6);
• 3,01 μg kwasu foliowego (B9);
• 3,11 μg równoważnika retinolu (A);
• 45,15 mg kwasu askorbinowego (C);
• 0,29 mg alfa-tokoferolu (E);
• 0,021 mg beta karotenu;
• 0,28 mg równoważnika niacyny (PP).

Zawartość makroelementów i mikroelementów w grejpfrutach

Miazga grejpfruta bogata w minerały skutecznie wypełnia zapotrzebowanie organizmu na niezbędne makroelementy. 100 owoców zawiera:

• 23,2 mg wapnia (Ca);
• 10,1 mg magnezu (Mg);
• 13,2 mg sodu (Na);
• 183,8 mg potasu (K);
• 17,7 mg fosforu (P).

Wśród głównych pierwiastków śladowych w składzie miąższu tego tropikalnego owocu dominują:

• 0,52 mg żelaza (Fe);
• 0,049 mg cynku (Zn).

Unikalne korzystne właściwości grejpfruta

• Miąższ grapefruitowy zawiera wyższe stężenie kwasu askorbinowego niż pomarańczowy, a nawet cytrynowy. Jak wiadomo, witamina C jest niezbędna do ochrony przed wirusami i infekcjami, a także przed przeziębieniem. Tylko jeden średniej wielkości grejpfrut zapewnia dzienną dawkę kwasu askorbinowego dla ludzi.
• Wiele niezbędnych witamin i minerałów w grejfrutach pomaga stabilizować procesy metaboliczne w organizmie i zapobiegać potencjalnym problemom. Ponadto owoc obfituje w kwasy organiczne, olejki eteryczne, sole mineralne i naringinę. Wspomniany składnik znajduje się w białych, gorzkich partiach z lobules. Przydaje się do przewodu pokarmowego i obniża poziom "złego" cholesterolu we krwi. Obecność pektyny również przyczynia się do tych korzystnych procesów, które razem ratują osobę przed ryzykiem miażdżycy. Substancje te pomagają w chorobach serca i naczyń krwionośnych, a dla kobiet również ułatwiają okres menopauzy.
• Badania żywieniowe San Diego okazały się zaskakujące: jedzenie grejpfruta pomaga schudnąć. W ciągu czterech miesięcy dwie grupy zjadły te same pokarmy, ale w pierwszym uzupełniali posiłki o połowę grejpfruta. Po zakończeniu eksperymentu stwierdzono, że uczestnicy pierwszej grupy stracili średnio dwa kilogramy, podczas gdy nie stwierdzono zmiany wagi drugiej grupy. Zjawisko to tłumaczy się tym, że grejpfrut obniża poziom insuliny i glukozy we krwi. Ten efekt pozwala nam polecić owoce jako narzędzie do leczenia i zapobiegania cukrzycy. Pomimo wyników eksperymentu w San Diego, błędem byłoby zakładać, że grejpfrut jest w stanie spalić tłuszcz. Niemniej jednak jedzenie grejpfruta pół godziny przed posiłkiem ma bardzo pozytywną reakcję na procesy trawienne.
• Skórę z grejpfruta można osuszyć i zjeść jedną łyżkę dziennie. Ten lek pomoże się pozbyć na zgagę i dyskomfort w żołądku. Przed połknięciem miksturę najlepiej trzymać w ustach i rozpuścić. Należy również pamiętać, że zewnętrzna strona skórki owoców sklepowych jest czasami traktowana chemikaliami.
• Włókno w kompozycji miąższu grejpfruta normalizuje przewód żołądkowo-jelitowy, zapobiega zaparciom, usuwa toksyny. Zastosowanie tego owocu zapobiega rozwojowi otyłości i beri-beri.
• Grejpfruty znane są z właściwości antyrakowych i antybakteryjnych ich składników.
• Zapach olejków eterycznych i smak grejpfruta utrzymuje ciało w dobrej formie, łagodzi przepracowanie i depresję. Miąższ i sok z grejpfrutów może nie tylko podnieść nastrój ze względu na korzystne działanie na układ nerwowy, ale także zapewnić zdrowy sen, oszczędzając ci od bezsenności.
• Unikalne cechy grejpfruta stały się użyteczne nie tylko dla wewnętrznych układów organizmu, ale również dla produkcji różnych kosmetyków.
• W gotowaniu wyżej opisany kwaśny owoc stosuje się zarówno do wyrobu dżemu, jak i przyprawy do dań mięsnych.

Choroby, w których stosowanie grejpfruta jest przeciwwskazane

W przypadku ostrych postaci niektórych chorób lepiej nie jeść grejpfruta lub skonsultować się z lekarzem. Choroby te obejmują:

• reakcja alergiczna na owoce cytrusowe;
• wrzód dwunastnicy i żołądka;
• zgaga i odbijanie kwaśne;
• zapalenie żołądka;
• refluksowe zapalenie przełyku (można go zaostrzyć jedynie przy użyciu grejpfruta, ponieważ jego smak zwiększa uwalnianie soku żołądkowego do przełyku);
• choroby pęcherza moczowego i nerek;
• zapalenie okrężnicy i jelit;
• Problemy ze szkliwa zębów (które mogą być zaostrzone przez obecność w grejpfrutów askorbinowy, kwas jabłkowy, kwas cytrynowy i kwas chinowy).

Ważne jest, aby ściśle monitorować stosowanie dzieci z grejpfrutem, ponieważ najczęściej są to alergie.