Papaya jest rośliną z rodziny Karik z rodziny Caric. Jest często nazywany drzewem melona, a określenie papaya to nazwa Malabar gatunku przetłumaczonego na łacinę. Słowo to pochodzi z ababai, jak nazywa się drzewo na wyspach Karaibów. Papaya była starożytną kulturą wśród plemion Majów i Azteków. Naukowcy nie byli w stanie ustalić, który gatunek był dzikim przodkiem rośliny. Według jednej wersji owoc pojawił się po raz pierwszy w południowym Meksyku lub Gwatemali. Papaya pojawiła się w Europie po podróży Kolumba przez Ocean Atlantycki. Naukowy opis rośliny pojawił się po raz pierwszy w historycznym dziele Oviedo, gdzie opisano florę Indii (w XVI wieku kontynent amerykański nadal był uważany za terytorium Indii). Później wyspy u wybrzeży Ameryki Środkowej nazwano Zachodnimi Indiami, a samo państwo azjatyckie nazwano Indiami Wschodnimi.
Drzewo papai wygląda nieco nietypowo i różni się od innych roślin owocowych. Struktura pnia i topografia są podobne do powierzchni palmy. Wzrost papai następuje z dużą prędkością, a w wieku pięciu lat roślina może osiągnąć wysokość 5-6 metrów. Papaya żyje przez około dwie dekady i była uprawiana tylko przez 4 lata.Pnie dorosłych roślin są puste wewnątrz, a u młodych drzew rdzeń jest miękki i luźny. Włókna tworzące grubą kora drewna są tak silne, że są używane do produkcji lin i lin.
Na szczycie drzewa tworzy się rozeta dużych liści, które są podzielone na 7-10 ostrzy. W kątach długich szypułek liściowych tworzą się kwiaty, które można znaleźć w pięciu różnych rodzajach papai. Najczęściej do uprawy drzewa są sadzone z rodzaju żeńskiego i tylko kilka roślin z kwiatami rodzaju męskiego, które są wystarczające do zapylenia.
Owoce papai to jagody podobne do melona pod względem struktury, smaku, kształtu i składu. Wiąże się z tym druga popularna nazwa gatunku - "drzewo melonowe". Dzikie owoce ważą ponad 6 kg, a uprawiane przez człowieka - tylko 2-4 kg. Gęsta skórka owoców jest grubsza, a po dojrzeniu zmienia kolor z zielonego na żółty ze złotym odcieniem. Wewnątrz znajduje się żółto-pomarańczowy słodki miąższ, a za nim jest wgłębienie wypełnione nasionami w ilości 800-1000 sztuk. Papaja wyróżnia się wśród innych roślin ze względu na szybki wzrost i intensywne owocowanie. Wysoka produktywność gatunku opiera się na fakcie, że 1-2 owoce rozwijają się w zatokach jednego liścia.Drzewo produkuje plony w roku zasiewów i owocuje przez całe życie przez cały sezon, przynosząc ogrodnikom do 800 centów owoców na hektar. Owoce papai są przekłute małymi rurkami z białym sokiem - lateksem. W niedojrzałych owocach ten biały sok jest trujący, a po dojrzewaniu zyskuje wodnisty kolor i jest bezpieczny dla organizmu.
Powyższe wyrażenie "drzewo melonowe" zostało po raz pierwszy użyte przez hiszpańskich podróżników. Zwrócili uwagę na duże drzewa bez gałęzi, których pień przypominał palmę. Top składał się z ażurowych liści, otwartych jak parasol, a liczne owoce były na zewnątrz i smakowały bardzo podobnie do melona.
Z terytorium Ameryki Środkowej i Południowej papaya rozprzestrzeniła się na kraje europejskie. Uprawa jest prowadzona we wszystkich regionach o tropikalnym klimacie. W ramach eksperymentu próbują hodować jagody w południowej części Rosji, na kaukaskim wybrzeżu Morza Czarnego. Głównymi eksporterami papai były Indie, Filipiny, Haiti, Meksyk, Brazylia, Tajlandia, Indonezja i inne tropikalne kraje. Teraz dzika papaja jest widoczna tylko w Azji i tropikalnym pasie Ameryki.Jednym z pokrewnych gatunków papai jest dąb liściasty Karika z wydłużonymi owocami w kształcie gruszki. Roślina ta może się rozwijać i przynosić owoce w klimacie subtropikalnym.
Skład miąższu papai jest wyjątkowy, ponieważ zawiera niektóre enzymy roślinne, które trudno znaleźć w innych produktach. Na przykład papaina jest bardzo cenna, działając w ciele podobnym do soku żołądkowego i zmiękczając napływające jedzenie (zwłaszcza mięso). Jego zdolność do stabilizacji procesów trawienia wynika z enzymu proteazy i innego enzymu przypominającego pepsynę.
Wartość odżywcza 100 g papai:
Berry jest znana z najwyższej zawartości kwasu askorbinowego, witamin A i E, które są najczęstszymi naturalnymi przeciwutleniaczami.
Witaminy 100 g papai:
Papaya jest uważana za ważny produkt dietetyczny. Jego niska wartość energetyczna pozwala wykorzystać taki słodki produkt bez szkody dla postaci. Ale co najważniejsze - papaja wspomaga procesy trawienia i przyspiesza je.
Pomimo oczywistych korzyści dla dietetyków, nie należy zbytnio angażować się w stosowanie papai: duża ilość owoców może powodować żółknięcie skóry.
Papaja jest bardzo podobna do owoców melona, nie tylko na zewnątrz, ale także do zawartości substancji mineralnych. W miąższu jagód znajduje się dużo potasu, wapnia, fosforu i wiele wartościowych pierwiastków śladowych (żelazo, cynk, miedź i inne).
Makroskładniki 100 g papai:
Elementy śledzenia 100 g papai:
Obecnie papaya nadal pozostaje egzotyczna dla rosyjskich stołów. Właściwości i szkoda owoców nie zostały jeszcze w pełni zbadane przez Rosjan. Zdecydowanie można argumentować, że niedojrzałe jagody mogą powodować podrażnienie skóry i reakcje alergiczne. Wynika to z obecności soku lateksowego, który jest trujący w niedojrzałej papai.
Dodając papaję do diety, należy zachować pewne środki ostrożności:
