Rabarbar jest rośliną zielną, jednym z przedstawicieli rodziny gryki. Ojczyzną tego warzywa są pasma górskie i lasy Środkowych Chin. Wyniki badań archeologicznych przeprowadzonych w Chinach dowodzą, że chińscy lekarze zaczęli używać rabarbaru do celów medycznych 2700 lat temu. Na terenie kraju wciąż można znaleźć dzikie gatunki tej kultury.
W Europie Zachodniej rabarbar spadł w XI-XII wieku. Początkowo arabscy kupcy zajmowali się dostawą na rynek europejski. Jednak po złożeniu szlaku morskiego do Indii portugalscy i holenderscy zaczęli handlować rabarbarem. W XVII wieku Chińczycy zaczęli dostarczać tę kulturę mieszkańcom Europy Wschodniej.
Obecnie rabarbar uprawiany jest w większości krajów świata o umiarkowanym klimacie. Zjedz młode liście i ogonki rośliny. Z nich przygotowuje się sałatki, dżemy, syropy, kompoty, owoce kandyzowane, nadzienie do pieczenia, wina i likiery. Kłącza i dolna część łodygi rabarbaru znajdują zastosowanie w kosmetologii i medycynie tradycyjnej.
Opis botaniczny
Rabarbar jest wieloletnią rośliną o grubym drzewnym korzeniu. Wydrążony prosty pień kultury może osiągnąć 300 cm wysokości i 16 cm obwodu.Duże (do 70 cm średnicy), w kształcie serca lub jajowate, dłonią podstawową liści rośliny siedzieć na podłużnych cylindrycznych lub wielopostaciowych ogonkach. Trzon liściowy są mniejsze.
Czerwiec rabarbar kwitnie w małych białych, zielonkawych, różowych lub czerwonych kwiatach, zebranych w duży kwiatostan paniculate na szczycie łodygi. Owocem rośliny jest trójkątna nutletka o barwie czerwono-brązowej lub brązowej. Nasiona kultury dojrzewają na początku sierpnia.
Wartość odżywcza
100 g surowego rabarbaru zawiera:
- 0,874 g białek;
- 0,197 g tłuszczu;
- 4,538 g węglowodanów;
- 1,714 g błonnika pokarmowego;
- 93 609 g wody;
- 0,751 g popiołu;
- 1,064 g cukrów (mono- i disacharydy);
- 0,096 g kwasów tłuszczowych omega-6.
Stężenie kwasów organicznych w składzie tego warzywa wynosi 1,053 g na 100 g.
Witaminy w rabarbaru
Rabarbar jest bogatym źródłem witamin. Co 100 g tego produktu zawiera:
- równoważnik retinolu, A - 4.898 mkg;
- beta karoten - 0,059 mg;
- luteina i zeaksantyna - 169,015 μg;
- tiamina, B1 - 0,018 mg;
- kwas askorbinowy, C - 7,883 mg;
- Ryboflawina, B2 - 0,024 mg;
- cholina, B4 - 6,092 mg;
- odpowiednik tokoferolu, E - 0,268 mg;
- Kwas pantotenowy, B5 - 0,083 mg;
- pirydoksyna, B6 - 0,023 mg;
- Równoważnik niacyny, PP - 0,288 mg;
- kwas foliowy, B9 - 6689 mkg.
Ponadto filochinon (witamina K) jest obecny w rabarbaru. Zawartość tego związku wynosi 29,291 μg na 100 g produktu.
Przydatne przedmioty
Elementy śladowe w 100 g rabarbaru:
- Cynk - 0,095 mg;
- miedź - 20,066 mcg;
- żelazo - 0,214 mg;
- selen - 1,078 mcg;
- mangan - 0,191 mg.
Makroskładniki w 100 g produktu:
- fosfor - 13 487 mg;
- potas - 287 053 mg;
- magnez 11,642 mg;
- sód, 3,977 mg;
- Wapń - 85,712 mg.
Rabarbar kaloryczny
100 g świeżego rabarbaru zawiera 13,966 kcal. W tej samej porcji dżemu z tego warzywa - 267,314 kcal, kompot - 27,809 kcal, galaretka - 48,422 kcal, syrop - 168,136 kcal. Wartość energetyczna kandyzowanego rabarbaru - 288,431 kcal na 100 g
Korzyści z łodyg rabarbaru i liści
- Związki obecne w rabarbie, stymulują produkcję enzymów trawiennych i zwiększają apetyt.
- Regularne spożywanie rabarbaru pomaga uniknąć niedoboru witamin.
- Naczynia z tego warzywa zawierają substancje, które pozytywnie wpływają na pracę nerek.
- W soku z rabarbaru są związki, które zwiększają strawność szeregu witamin, mikro i makroelementów.
- Substancje zawarte w tym produkcie, zwiększają odporność organizmu na infekcje, zwiększają odporność lokalną.
- W medycynie alternatywnej inwazje pasożytnicze są traktowane rabarbarem.Ludzi, którzy zostali zidentyfikowani pasożyty, zaleca się jeść codziennie do 100 gramów warzyw.
- Naczynia ze szypułek rabarbaru są przydatne dla osób cierpiących na przewlekłe zaparcia.
- Część gruntowa rośliny jest bogata w związki, które wzmacniają mięsień sercowy, zwiększają siłę i elastyczność żylnych ścian, które regulują rytm bicia serca. Dlatego regularne spożywanie tego warzywa pomaga zmniejszyć ryzyko chorób serca.
- Rabarbar jest przydatny w chorobach przewodu pokarmowego, rozwiniętych na tle zmniejszenia kwasowości soku żołądkowego.
- Substancje zawarte w soku roślin, przyspiesza wydalanie toksyn, toksyny, radionuklidów, metali ciężkich i innych substancji szkodliwych.
- Naczynia z rabarbaru pomagają wyeliminować procesy gnilne w jelitach.
- Sok z rabarbaru służy do wybierania plam pigmentowych na skórze. Dysk watowany przesiąknięty płynnym, dziennym obszarem do czyszczenia.
- W medycynie tybetańskiej wywar lub sok rabarbarowy powoduje poważne zatrucia, ukąszenia trujących owadów i węży.
- Naczynia z tego warzywa aktywują system formowania krwi. Dlatego są przydatne dla osób cierpiących na anemię.
- W medycynie ludowej sok rabarbarowy stosuje się jako środek żółciopędny.
- Napoje z dodatkiem tego warzywa zwiększają ogólny ton ciała, pomagają radzić sobie z utratą siły, zwiększają wytrzymałość fizyczną i wydajność. Są one często zalecane osobom, które wyzdrowieją z poważnych chorób.
- Witaminy z grupy B i innych przydatnych składników odżywczych wchodzących do organizmu podczas spożywania rabarbaru, zapobiegają występowaniu niewydolności OUN, pomagają w poprawie snu, unikają depresji, zmniejszają negatywny wpływ stresu na narządy wewnętrzne i układy.
- Przydatne związki, które są częścią rabarbaru, przyspieszają przemianę materii. Dlatego łodygi i liście tej rośliny często wchodzą w skład ziołowego odchudzania.
- Witamina A i inne składniki odżywcze obecne w produkcie, zwiększają ostrość wzroku, pomagają chronić aparat wzrokowy przed skutkami niekorzystnych czynników.
- Sok z rabarbaru zawiera substancje o działaniu przeciwzapalnym i regenerującym. Dlatego w medycynie ludowej stosuje się go w leczeniu ran nieogrzewających, a także dotkniętych chorobą owrzodzeń troficznych i egzemy.
- W części nadziemnej rabarbaru obecna jest chryzarobina - związek, który skutecznie radzi sobie z objawami łuszczycy. Dlatego zaleca się pacjentom codzienne stosowanie zimnych okładów z ziemi do kleiku łodyg rośliny do obszarów problematycznych.
- Pektyny zawarte w rabarbienie zmniejszają stężenie "szkodliwego" cholesterolu we krwi. Dlatego warzywa te są przydatne dla osób cierpiących na miażdżycę.
- Rabarbar jest bogatym źródłem przeciwutleniaczy. Ludzie, którzy regularnie zawierają posiłki w oparciu o to w swojej racji, mogą spowolnić procesy powodujące starzenie się organizmu i zmniejszyć prawdopodobieństwo zachorowania na raka.
- W medycynie alternatywnej rabarbar stosowany jest w walce z trądzikiem, bielactwem, wrzodami i pryszczami. Obszary problemowe są pocierane dwa razy dziennie za pomocą zmatowionej łodygi rośliny.
- Sok uzyskany z rabarbaru pomaga pozbyć się kaca. Ciecz (40 ml) rozpuszcza się w wodzie (180 ml) i wypija jednym haustem natychmiast po przebudzeniu.
Przydatne właściwości korzeni rabarbaru
- Suszony proszek z korzenia rabarbaru stosowany jest jako środek ściągający w przypadku biegunki. Lek przyjmuje się doustnie o ½ h. Łyżki przed śniadaniem i obiadem.Lek jest popijany dużą ilością wody. Czasami do leczenia zaburzeń stolca za pomocą nalewki alkoholowej korzeni rabarbaru. Do jej przygotowania niewielka garść rozdrobnionych surowców roślinnych wylewa się z butelką wódki i przez 14-15 dni nalega w ciemności. Gotową nalewkę filtruje się i umieszcza w lodówce. W przypadku biegunki lek jest przyjmowany trzy razy dziennie, 1 łyżeczka do herbaty.
- Ekstrakt uzyskany z kłączy rośliny, pomaga pozbyć się wzdęć i wzdęć.
- Odwar z rabarbaru pomaga zwiększyć ruchliwość żołądkowo-jelitową. Dlatego piją ją zamiast herbaty z atją jelitową.
- W medycynie ludowej mieszanka korzeni mniszka lekarskiego, glistnika i rabarbaru stosowana jest w leczeniu zatłoczenia pęcherzyka żółciowego. Pół szklanki rozdrobnionych surowców roślinnych przelewa się 2 szklankami wrzącej wody, gotuje przez 2-3 minuty i infukuje przez co najmniej 3 godziny. Gotowy do picia 2 łykami herbaty przed każdym posiłkiem.
- Korzenie rabarbaru są stosowane w leczeniu łysienia (patologicznego wypadanie włosów). Z surowców ziołowych przygotowuje się bogaty wywar i spłukuje się głowę za każdym razem po umyciu.
- Kłącze roślinne stosuje się w złożonym leczeniu zapalenia wątroby.Duża garść surowców leczniczych gotuje się w litrze wody przez 20 minut i infukuje przez co najmniej 10 godzin. Otrzymaną ciecz filtruje się i pobiera 1 łyk przed śniadaniem i kolacją, chwytając niewielką ilość miodu pszczelego. Leczenie trwa przez miesiąc.
- Z korzeni rabarbaru przygotowują napój leczniczy, który osłabia objawy gruźlicy. Surowce (2-3 łyżki stołowe) Łyżka wlewa się z lodowatą wodą, infukuje przez 8 godzin, następnie doprowadza do wrzenia na małym ogniu i gotuje przez 4 minuty. Przygotuj filtr na bulion i weź 75 ml trzy razy dziennie.
- Nasycony wywar z korzeni rośliny myje się nie gojącymi się ranami oparzeniowymi.
Przeciwwskazania i szkoda na rabarbar
- Pediatrzy nie zalecają rabarbaru dzieciom w wieku poniżej 10 lat.
- Warzywo zawiera dużą ilość kwasów organicznych, przyczyniając się do pojawienia się kamieni w nerkach, pęcherzyku żółciowym. Dlatego jest przeciwwskazany u osób, u których wcześniej zdiagnozowano kamicę moczową lub kamicę żółciową.
- Naczynia z rabarbaru są szkodliwe dla osób cierpiących na zapalenie trzustki lub zapalenie żołądka, które powstały na tle zwiększonej kwasowości soku żołądkowego.
- Związki obecne w rabarbienie mogą rozrzedzać krew. Dlatego te warzywa są przeciwwskazane w hemoroidach i krwawieniach o różnej etiologii.
- Dietetycy nie zalecają spożywania rabarbarowych łodyg w dużych ilościach na biegunkę, zapalenie pęcherzyka żółciowego, dnę moczanową, zapalenie otrzewnej, zapalenie pęcherza, zapalenie wyrostka robaczkowego, reumatyzm i cukrzycę.
- Naczynia z tego warzywa są szkodliwe dla kobiet w ciąży i matek karmiących piersią.
- Rabarbar jest przeciwwskazany u osób cierpiących na niedrożność lub niedrożność jelit.
- Liście niektórych rodzajów rabarbaru mogą być trujące.
